محمد خدابخش علیائی
حمید بذرگر
علی حاجی نژاد - دانشیار دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی دانشگاه سیستان وبلوچستا

اکوتوریسم یکی از شاخه های پرطرفدار توریسم است و هر روزه به طرفداران آن افزوده می شود و ابزاری برای توسعه پایدار محسوب می شود. اکوتوریسم مسافرت مسئولانه به نواحی نسبتاً بکر طبیعی به منظور لذت بردن از طبیعت به نحوی که اثرات منفی کمی بر طبیعت دارد و زمینه مشارکت اقتصادی، اجتماعی جمعیت بومی را فراهم می کند. با افزایش آگاهی مردم از فواید واثرات مثبت تجربه مستقیم طبیعت، اهمیت اکوتوریسم بیشتر می شود. اکوتوریسم به تنوع زیستی ارزش اقتصادی می دهد، چنانچه در آمد حاصل از اکوتوریسم بدرستی مورد استفاده قرار گیرد، زمینه لازم را برای حفظ محیط زیست و بسط مناطق حفاظت شده فراهم می آید شهرستان تنکابن با مساحت 2128 کیلومتر مربع در غرب مازندران واقع شده است. مرتفع ترین نقطه این شهرستان کوه سیالان با ارتفاع 4175 متر و پست ترین نقطه با ارتفاع 28- متر از سطح آبهای آزاد در کنار دریای خزر قرار دارد. این منطقه دارای مناطق ساحلی، جلگه ای، جنگلی، کوهستانی و تنوع اکولوژیکی منحصر به فردی است در این تحقیق به پهنه بندی عرصه های اکوتوریسمی (طبیعت گردی) درمحیط GIS با استفاده از لایه های DEM (Digital Elevation Model)، با مقیاس 1:250000، لایه رقومی خطی( آبراهه ها، جاده های و لایه های نقطه ای(غارها، آبشار ها، چشمه های معدنی، آبگرم) و با استفاده از این لایه ها، پهنه های کوهنوردی، کوهپیمایی، اسکی و ورزش های زمستانی، ساحلی و ورزش های آبی، غار، آبشار و ژئوتوریسم شناسایی و با منطق بولین نمایش داده شده اند و به کمک تابع overlay sum نقشه توان اکوتوریستی منطقه رسم گردید و مساحت توان یک برای توسعه اکوتوریسم54/553 کیلومتر مربع، توان دو17/969، توان سه13/488، توان چهار54/110 و مساحت توان پنج38/6 در محیط GISمحاسبه شده است.

اکوتوریسم، توسعه پایدار، شهرستان تنکابن، GIS