فهیمه حیدری - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش طرحواره های ناسازگار اولیه بر استرس والدینی در ماداران دارای کودک مبتلا به اختلال یادگیری بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری شامل مادران کودکان ۷ الی ۱۰ ساله دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز اختلال یادگیری منطقه ۸ شهر تهران بود که از میان آنها ۳۰ نفر از افرادی را که بیشترین نمرات را در شاخص استرسی والدینی داشته و واجد شرکت در پژوهش بودند به صورت دردسترس و هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه (۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر کنترل) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه آموزش طرحواره قرار گرفته و گروه کنترل، آموزشی را دریافت نکردند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه شاخص استرس والدینی آبیدین (۱۹۸۳) بود. نتایج نشان داد که آموزش طرحواره های ناسازگار اولیه تاثیر متوسطی بر کاهش استرس والدینی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال یادگیری دارد. بر اساس این نتیجه و با توجه به این که اغلب والدین از طریق گفتگو درباره مسائل مختلف ، درک احساسات یکدیگر، حمایت متقابل ، جستجو و طلب کمک به بزرگترین نتایج درمانی دست پیدا می کنند، برگزاری جلسات گروهی آموزش طرحواره می تواند مفید باشد

طرحواره های ناسازگار، استرس والدینی، اختلال یادگیری