هدایا سلطانی زاده - دانشجو دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
سید کاظم بنی هاشم - دکتری تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
اسماعیل سعدی پور - استاد گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر الگوی تدریس ۵e بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در دو گروه با هوش هیجانی بالا و پایین بوده است. در این پژوهش از روش تحقیق نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی (هوش هیجانی بالا و پایین) و دو گروه گواه (هوش هیجانی بالا و پایین) استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان ساری مشغول به تحصیل در سال ۱۳۹۶ بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای برای انتخاب نمونه­ها استفاده شد. ابتدا از بین ۳۰۷ دانش آموز که آزمون عملکرد تحصیلی برای آن ها اجرا شد، تعداد ۱۲۹ دانش­آموز که دارای نمره پایینی در عملکرد تحصیلی بودند انتخاب شدند و آزمون هوش هیجانی برای آن­ها اجرا شد؛ از این تعداد، ۶۰ دانش­آموز که نمرات بالا و پایینی در هوش هیجانی به دست آورده بودند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و ۳۰  نفر در گروه­های آزمایش و تحت آموزش با الگوی تدریس  ۵e(۱۵ نفر در گروه هوش هیجانی بالا و ۱۵ نفر در گروه هوش هیجانی پایین) و ۳۰ نفر در گروه ­های گواه (۱۵ نفر در گروه هوش هیجانی بالا و ۱۵ نفر در گروه هوش هیجانی پایین) و به روش سنتی تحت آموزش قرار گرفتند. از پرسش نامه هوش هیجانی بار ان (۱۹۸۰) و آزمون عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) در این پژوهش استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که الگوی تدریس ۵e برای دانش آموزان با هوش هیجانی بالا موثر بوده است؛ اما این نتایج برای دانش آموزان با هوش هیجانی پایین معنادار نبود. با توجه به یافته­های پژوهش می توان نتیجه گرفت که هوش هیجانی به عنوان متغیر تعدیل کننده در یادگیری دانش آموزان با استفاده از الگوی تدریس ۵e نقش دارد؛ بنابراین به معلمان توصیه می­شود هنگام استفاده از الگوی تدریس ۵e برای ارتقای عملکرد تحصیلی دانش­آموزان، هوش هیجانی را نیز به عنوان عامل اثرگذار در نظر بگیرند.

الگوی تدریس ۵e, رویکرد سازنده گرایی, هوش هیجانی, عملکرد تحصیلی, روش تدریس