اصغر کامران - مربی گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایران
سیدرضا میرمهدی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، گلپایگان، ایران
مجید غفاری نهجیری - کارشناس روانشناسی دانشگاه پیام نور، ایران.

باتوجه به اینکه اختلال دوقطبی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی است، این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی ذهن آگاهی بر بهبود نشانگان اختلال دوقطبی دارای سابقه رفتارهای تکانشی انجام شد. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون –پس آزمون است. جامعه آماری در این پژوهش، بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بخش روانپزشکی بیمارستان فارابی اصفهان در سال ۹۹ بودند که بر اساس تشخیص روانپزشک دارای این اختلال تشخیص داده شده اند که از میان آن ها ۲۲ نفر با تشخیص اختلال دوقطبی و با توجه به داوطلب بودن و تطبیق با معیارهای پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل و در هر گروه ۱۱ نفر جای گرفتند. داده ها از طریق مقیاس تکانشگری بارات (, ۲۰۰۴  Barratt)، هوش هیجانی بار-آن (Bar-on, ۱۹۸۰)، جمع آوری شد. تحلیل داده ها به روش آماری تحلیل کواریانس و با نرم افزار SPSS۲۵ تحلیل گردید. نتایج نشان داد که مداخله به عمل آمده، تغییرات معنادار و قابل توجهی در بهبود روابط بین فردی و اعمال تکانشی اختلال دوقطبی ایجاد کرده است(۰۰۱/۰=p). مداخلات درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود روابط بین فردی و کاهش رفتارهای تکانشی موثر بود.

اختلال دوقطبی II, بهبود روابط بین فردی, تکانش پذیری, ذهن آگاهی