کشاورزی ارگانیک (زیستی) راهبردی در جهت محیط زیست پایدار روستایی
عنوان مقاله: کشاورزی ارگانیک (زیستی) راهبردی در جهت محیط زیست پایدار روستایی
شناسه ملی مقاله: ESPME02_622
منتشر شده در دومین کنفرانس برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست در سال 1391
شناسه ملی مقاله: ESPME02_622
منتشر شده در دومین کنفرانس برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:
مسلم سواری - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی دانشگاه تهران
نعمت اله شیری - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش کشاورزی دانشگاه تهران،
حسین شعبانعلی فمی - دانشیار گروه مدیریت و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران،
خلاصه مقاله:
مسلم سواری - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی دانشگاه تهران
نعمت اله شیری - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش کشاورزی دانشگاه تهران،
حسین شعبانعلی فمی - دانشیار گروه مدیریت و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران،
چالشهای بخش کشاورزی با گذشت زمان پیچیدهتر از گذشته میشوند، ولی در کنار آن پیشرفت علوم وفناوری، راهکارهای موثرتری را برای مقابله با آن ارایه مینماید. از جمله این چالشها میتوان به افزایش نیاز غذایی به دلیل رشد جمعیت، افزایش تعداد گرسنه، کاهش حاصلخیزی خاکهای کشاورزی وافت سطح سفرههای آبهای زیرزمینی اشاره کرد. همچنین بسیاری از تحقیقات نشان دادهاند که سیستم کشاورزی متداول یا مرسوم با کاربرد بیرویه نهادههای شیمیایی، محیط را ویران کرده و منابع طبیعی را دچار تحلیل میکنند. تاکنون راهبردهای متفاوتی برای حل مسایل کشاورزان متداول مطرح شده است کا از آن جمله میتوان به کشاورزی ارگانیک (زیستی) اشاره کرد کشاورزی زیستی ( ارگانیک )، یک سیستم تولید است که از مصرف کودهای معدنی مصنوعی، مواد شیمیایی، تنظیم کنندههای رشد و افزودنیهای خوراک دام اجتناب میورزد و از روشهای همانند تناوب زراعی، استفاده از بقایایی گیاهی و کودهای دامی، تناوب با بقولات، پسماندههای آلی و کنترل بیولوژیک برای حذف تعادل استفاده میکند. این نوع کشاورزی دلالت بر زنده بودن دارد و مزرعه را به عنوان موجودی زنده تلقی میکند که در آن تمام اجزای تشکیل دهندهی آن بر یکدیگر اثر متقابل میگذارند. هدف اصلی این روش ایجاد نظام تولیدی است که بین خاک، گیاه، حیوان و انسان یک تعامل مناسب و سازنده ایجاد نماید که در آن نظام تولیدی با همهی اجزای آن به عنوان « کلی واحد » و « نظام یافته » تلقی میشود و تضادی بین منافع اقتصادی، انسانی و زیست محیطی به وجود نمیآورد. کشاورزی ارگانیک به دنبال عملیاتی است که استفاده از مواد شیمیایی را به صفر تقلیل دهد و در آن همه عملیات کشاورزی با پیش فرض عدم استفاده از مواد شیمیایی مصنوعی بنا نهاده شده است. هدف از این مقاله مروری تبیین و تحلیل نظام کشاورزی زیستی ( ارگانیک) و بررسی رابطه آن با کشاورزی پایدار و ارائه راهکارها و پیشنهادهایی در مورد بهکارگیری آن در ایران است. نتایج بررسی منابع مورد استفاده نشان میدهد که کشاورزی زیستی در جهت پایداری حرکت میکند و زمینههای لازم را برای رسیدن به توسعه پایدار کشاورزی فراهم میکند.
کلمات کلیدی: کشاورزی زیستی، توسعه پایدار، کشاورزی آلی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/148066/