غلام رضا آذری
محمدرضا چهره نما

این مقاله­، از دیدگاه ساختاری تحلیل محتوای سریال­ها، به مبحث یکی از عناصر این ساختار یعنی بازیگری پرداخته است. موضوع این پژوهش تحلیل محتوای سبک بازیگری مهدی فخیم زاده در دو سریال تلویزیونی خواب و بیدار و فوق سری است که با روش تحلیل محتوا  و کاربرد آن در مضامین این سریال­ها با هدف اصلی تحلیل سبک این بازیگر، انجام شده است. بنیان نظری این پژوهش، بر پایه­ی نظریه­های چارچوب­بندی، الگو سازی، یادگیری اجتماعی، ساخت اجتماعی واقعیت و وابستگی مخاطبان و چارچوب مفهومی آن بر مبنای دیدگاه­های نظریه پردازانی شناخته شده­ای نظیر ادوارد تی. هال، استوارت هال، ژان پیاژه، آلبرت مهرابیان، و مارک نپ، تفسیر شده است که شرح کامل آن­ها در اصل پژوهش موجود است. برمبنای تحلیل یافته­های موجود در این پژوهش و نتایج به­دست آمده، مهدی فخیم زاده سبکی را در هنرمندی و بازیگری خود بر مبنای ویژگی­های روحی و روانی و جسمی در سه نقش اصغرکوپک، سرهنگ نصرالهی و ناصر افراشته ( ناصر پاپتی) به کار آورده است که به خوبی با ظاهر فیزیکی، لحن آوایی و تماس چشمی و توازن ارتباط کلامی و غیر کلامی­اش هماهنگ بوده و با کاربست خلاقانه­ی تخیل در بازیگری، موفق شده است با مخاطبان این سریال­ها ارتباط موثری برقرار کند.

تحلیل محتوا, بازیگر, سبک بازیگری, ارتباطات کلامی و غیر کلامی