علی فتاحی - استادیار بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران،
زهرا کریلی - دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران،
هانیه زهتاب - دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدتهران مرکز، تهران.

مقدمه: از دیدگاه بیومکانیکی، پا واحدی عملکردی برای حفظ تعادل، انتقال وزن بدن به زمین و اهرمیبرای حرکت بدن است. مچ پا ساختاری درانتهای زنجیره حرکتی اندام تحتانی است که هرگونه تغییراتبیومکانیکی در بخش های عملکردی ، ساختاری و سلطح اتکا می تواند بر استراتژی های کنترل پاسچرافراد اثر بگذارد. بر اساس تئوری جاندا در ۲۰۰۴ عملکرد زنجیره ای بدن، ممکن است با عوارضپاتومکانیکی و فیزیولوژیکی متفاوتی روبرو می شوند. در افراد سالم وجود قوس های طولی و عرضی حمایت ساختارهای استخوانی و بافت نرم باعت ثبات در مفصل ساب تالار ۵ و میدتارسال ۶ می شود.

شاخص کف پا، پرونیشن، سوپینیشن، تعادل، ورزشکار و غیر ورزشکار