لیلا سماعی - دانشجو دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
سید نعمت خلیفه - استادیارگروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
حسین پورسلطانی زرندی - دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور
نوش آفرین خسروانی - کارشناسی تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج

مقدمه و هدف: زنان تقریبا نیمی از افراد هر جامعه را تشکیل می دهند و منبع انسانی مهمی در توسعهعلمی، فرهنگی، ورزشی کشور هستند. در سال های اخیر زنان در حوز ه های مختلف اجتماعی از جمله جوامعورزشی، هیات ها، فدراسیون ها حضور پیدا کرده و از نظر کمی تعدادشان افزایش پیدا کرده است، اما بهلحاف کیفی و ارتقا در سطوح مدیریتی، نابرابری هایی دیده می شود و زنان سهم اندکی در انتخاب شدنبرای رتبه های بالای مدیریت سازمانی داشته اند. (نصیری ولیک بنی، ۱۳۹۳) ادبیات مدیریت علت عدم ارتقاء و پیشرفت زنان را وجو د پدیده ای موسوم به «سقف شیشه ای» می داند. در واقع زنان پس از ورود به سازمان ها همگام با مردان شروع به رشد می کنند اما هرچه به سطوح بالاتر سازمان می رسند سرعترشد و ارتقای آن ها کاهش می یابد تا جایی که به عامل های نامرئی (فردی، خانوادگی، فرهنگی و سازمانی)برخورد می کنند (هاگمن، ۲۰۱۷ ). بنابراین بهتر است مدیران شرایط سازمان ها را به گونه ای مهیا سازند کهدر آن، زنان توانمندتر شوند. چرا که زنان به واسطه توانمندسازی قادر به سازماندهی نیروهای بالقوه خو دشا نمی شوند، اعتماد ب ه نفس خود را اف زایش میدهند، بر ناتوانی یا درماندگی خود چیره می شوند، در آن ها شورو شو انجام فعالیت ایجاد می گردد و انگیزه های درونی آن ها برای انجام وظیفه بسیج می شود

توانمندسازی، سقف شیشه ای، سرمایه روانشناختی، فدراسیون تکواندو