رخساره شایسته - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت راهبردی در سازمان های ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی
حبیب هنری - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی
سارا کشکر - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه علامه طباطبائی

مقدمه: جستجو و گزینش افراد زبده و نخبه برای یادگیری و انجام هر کار و یا مهارتی از دیرباز یکی ازچالش های بشر بوده است. اگر چه این امر در اکثر موارد بطور تجربی و مشاهده عملکرد افراد مستعد انجاممی گرفته است، لیکن با پیشرفت علم و صنعتی شدن جهان این پدیده بیش از پیش مورد توجه ویژهکارگزاران در بخش های مختلف علمی، خدماتی و صنعتی واقع شد. در واقع یکی از عوامل ایجاد اختلافبین افراد استعداد است. استعداد موجب تسریع در یادگیری یک کار یا فن جدید شده و بر سطح مهارتی کهفرد به دست می آورد تاثیر می گذارد. روا این اندیشه و راهبردهای آن در ورزش نیز از دهه ۱۹۶۰میلادی، ابتدا در کشورهای اروپای شرقی و سپس در سایر کشورهای پیشرفته صنعتی با این هدف کهبتوان با درجه ای از اطمینان افراد مستعد را برای قهرمانی در رشته های مختلف شناسایی و تربیت کرد، به طور گسترده ای رایج شد (فرخی، ۱۳۹۰) مدیریت استعدادها در ورزش به شناسایی افراد برای رسیدن به سطح نخبگی سرعت می بخشد و موقعیتی را فراهم می کند که افراد مستعد به وسیله آن به بالاترین سطح عملکرد خود دست پیدا کنند (منظمی، ۱۳۹۴).

چالش ها، موانع، مدیریت استعداد، تکواندو