علیرضا جمشیدی - University of Isfahan
داود جمینی - University of Isfahan
سیداسکندر صیدایی - University of Isfahan
مریم نجفی - sanati University of Isfahan

یکی از راه های مهم آگاهی از وضعیت مسکن در فرآیند برنامه ریزی روستایی، استفاده از شاخص های مسکن می-باشد. این شاخص ها بیانگر وضعیت کمی و کیفی مسکن روستایی از یک سو و بهبود بخشی برنامه ریزی مسکن از سوی دیگر برای یک افق بلندمدت است. در این پژوهش ابتدا به مروری بر مفهوم و جایگاه شاخص های مسکن روستایی و شناخت ویژگی های مسکن روستایی کشور پرداخته می شود، سپس با استفاده از مهمترین مولفه ها و شاخص های مسکن وضعیت مسکن مناطق روستایی شهرستان های استان ایلام بررسی و نهایتا به سطح بندی نواحی روستایی منطقه ی مورد مطالعه با استفاده از این شاخص ها پرداخته خواهد شد. لذا، پژوهش حاضر، با توجه به هدف توصیفی تحلیلی بوده که با استفاده از روش اسناد و مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است. از میان متغیرهای مربوط به مسکن، ۲۲ شاخص استخراج و با استفاده از روش تحلیل عاملی به ۵ عامل تقلیل یافته اند، عوامل به دست آمده از تحلیل عاملی، جمعا ۶۰/۹۷ درصد از واریانس را در بر می گیرند. در بین ۵ عامل استخراج شده، عامل رفاهی به تنهایی ۴۰۶/۲۵ درصد واریانس را پوشش می دهد که تاثیرگذارترین عامل در مطالعه می باشد. به منظور سطح بندی نواحی همگن روستایی از روش تحلیل خوشه ای استفاده و نقاط روستایی استان به ۴ گروه همگن طبقه بندی شده اند که بر اساس آن مناطق روستایی شهرستان شیروان و چرداول در بالاترین سطح و مناطق روستایی شهرستان های دهلران، دره-شهر و آبدانان در پایین ترین سطح از حیث برخورداری از شاخص های مسکن قرار دارند.

Factor Analysis, Cluster Analysis, Housing Indices, Rural Areas of Ilam Province., تحلیل عاملی, تحلیل خوشه ای, شاخص های مسکن, نواحی روستایی استان ایلام