کیمیا مختاری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی عمران، دانشگاه محقق اردبیلی
امین قنادی اصل - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه محقق اردبیلی

روش های نوین اجرای ساختمان ها به منظورکاهش زمان ساخت و هزینه ها، بهبود کیفیت و افزایش بهره وری همواره مورد نظر پژوهشگران بوده است. یکی از این روش ها استفاده از فرم های سازه ای پیش ساخته است. بنابراین با توجه به اهمیت سازه های مذکور، در این مقاله به بررسی اتصال گیردار در سازه های مدولار فولادی پرداخته است. برای این منظور به تاثیر طول تیر بر تنش، کرنش، خرابی، جابجایی و نمودار بار-تغییرمکان پرداخته شده است. طول های مختلف ۱۹۰۰ ، ۲۱۰۰ و ۲۳۰۰ میلیمتری برای تیر در نظر گرفته شده و برای مدل سازی از نرم افزار اجزاء محدود آباکوس استفاده شده است. نتایج نشان داد که با افزایش طول تیر، باعث افزایش تنش و کرنش شده است. بطوریکه تنش در محل اتصال ابتدا از مقدار ۳۸۷۱۰۰ کیلوپاسکال به مقدار ۴۰۰۷۰۰ کیلو پاسکال و سپس به مقدار ۵۳۱۱۰۰ کیلوپاسکال رسیده است. همچنین با افزایش طول تیر، جابجایی ابتدا از مقدار ۲ میلیمتر به مقدار ۳۲ / ۲ میلیمتر افزایش یافته و سپس به مقدار ۲۶ / ۲ میلیمتر کاهش پیدا یافته است. در نهایت نتیجه گیری می شود که با افزایش طول تیر تنش و کرنش و خرابی بیشتری در محل اتصال تیر به ستون ایجاد شده است، زیرا با افزایش طول تیر، لنگر ایجاد شده در محل اتصال افزایش یافته است. در حالیکه ظرفیت باربری مدل ابتدا کاهش و سپس افزایش یافته است.

سازه مدولار فولادی، طول تیر، تنش، کرنش، ظرفیت باربری