اعظم دوه لی
احمد شریف

برای برقراری امنیت در مسیریابی در شبکه های موردی، پروتکل های مسیریابی امن متفاوتی ارائه شده اند. اما متاسفانه روش به کار گرفته شده در برخی از این پروتکل ها ناکارآمد بوده و برخلاف افزایش امنیت، باعث کاهش کارایی و بهینگی شده و یا اشکالات و نواقصی را به دنبال داشته اند. با مطالعه پروتکل های مسیریابی امن بسیاری، نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که ARAN نسبت به اکثر آن ها سرویس های امنیتی تشخیص هویت و عدم انکار را با استفاده از تصدیق های رمزنگاری به صورت مطمئن و امن تری ایجاد کرده است [۱۱۱۶] و همچنین در برابر حملات گره های بدخواه مقاوم می باشد. در نتیجه به طور کلی امنیت خوبی را اعمال نموده است. اما تکنیک به کار گرفته شده در آن برای برقراری امنیت، علاوه بر مصرف انرژی زیاد (که یکی از محدودیت های اصلی شبکه های بی سیم است) با افزایش سایز بسته های مسیریابی، نرخ سربار را نیز افزایش داده و در نتیجه افزایش تاخیر و کاهش سرعت را نیز به دنبال داشته است. بنابراین ما در این مقاله ابتدا به معرفی ARAN پرداخته و سپس نشان داده ایم که اگرچه این پروتکل در عملیات مسیریابی در شبکه های موردی، امنیت را ایجاد نموده است، تکنیک به کار گرفته شده در آن برای برقراری امنیت علاوه بر مصرف انرژی زیاد با افزایش سایز بسته های مسیریابی، نرخ سربار را نیز افزایش داده و در نتیجه افزایش تاخیر و کاهش سرعت را نیز به دنبال داشته است. ما در این مقاله با ارائه راهکاری جدید به جای تکنیک به کارگرفته شده در ARAN، سعی در برطرف نمودن مشکلات و ناکارآمدی آن نموده و آن را بهینه و کارآمدتر کرده ایم، به طوری که نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد که اعمال روش پیشنهادی ما در این الگوریتم با کاهش اندازه بسته های مسیریابی و نرخ سربار حاصل از آن باعث کاهش میزان مصرف انرژی شده و همچنین زمان احراز هویت و به دنبال آن زمان مسیریابی را نیز کاهش داده است.  

شبکه های سیار موردی, پروتکل مسیریابی امن, پروتکل ARAN, احراز هویت, افزایش کارآیی