محمد رضا فتحی - گروه مدیریت صنعتی و مالی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران
سمیه رضی محب سراج - گروه مدیریت صنعتی و مالی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران
مهدی نصراللهی - گروه مدیریت صنعتی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین، قزوین، ایران
محمد حسن ملکی - دانشکده مدیریت، دانشگاه قم، قم، ایران

صنعت دامداری به عنوان یکی از زیر مجموعه های زراعت در سطح جهانی از رشد چشم گیری برخوردار بوده و کارآفرینی آن در اشتغال زایی، ایجاد ارزش افزوده، تغذیه بشر، سلامت انسان و جامعه و به طور کلی نقش بی بدیل آن در اقتصاد باعث گشته همواره مورد توجه دولت ها قرار گیرد. این صنعت در کشور ما علی رغم حمایت های تعریف شده در قوانین، هم چنان از نبود زیرساخت ها، عدم مدیریت منسجم و پایدار، سطحی نگری به مسائل پایه ای و کلان و فقدان اولویت بندی در برنامه ریزی ها در تنگنا بوده و فعالان را با نوعی ابهام نسبت به آینده کاری مواجه نموده است، درحالی که با سرمایه گذاری های فعلی، ظرفیت ها و پتانسیل های بالقوه و امکانات موجود می توان با اصلاح زیرساخت ها، حمایت های تسهیلاتی و اعتباری از سوی دولت و فرهنگ سازی، جهت منحنی را به سمت رشد و تعالی بیش تر سوق داد. لذا برنامه ریزی صحیح در این حوزه نیازمند اتخاذ تصمیمات راهبردی و آینده نگارانه است. بدین منظور از رویکرد آینده پژوهی برای تدوین سناریوهای آینده صنعت دامداری استان خراسان رضوی استفاده شد و از روش عدم قطعیت بحرانی، که یکی از تکنیک های متداول برای استخراج عوامل کلیدی است، استفاده شد. در مرحله بعدی برای تعیین اثرات متقابل شاخص های کلیدی از روش دیمتل استفاده شد.سناریوهای تحقیق حاضر براساس دو عامل سیاست های کلان دولت و اوضاع جوی تدوین شدند که عبارت اند از سناریوی ۱، سناریوی ۲، سناریوی ۳ و سناریوی ۴. در نهایت، با به کارگیری روش مورا، محتمل ترین سناریو که سناریوی ۴ است تعیین گردید، که در این سناریو هم میزان نزولات جوی کاهش یافته و هم سیاست های کلان دولت به سمت بهینگی و بهره ور بودن حرکت نمی کنند.

آینده پژوهی, سناریو, عدم قطعیت بحرانی, دیمتل, مورا