محمدعلی دشتی رحمت آبادی - استادیارگروه مهندسی عمران، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
علی اکبر مقنی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، مدیریت ساخت، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

بتن به عنوان یکی از پرکاربردترین مصالح در ساخت ابنیه و زیرساختها مورد استفاده قرار میگیرد. به طور تقریبی سالانه ۲۵میلیارد تن بتن در جهان تولید میشود. به دلیل روند رو به رشد نیاز و مصرف بتن در ساخت و ساز، و همچنین با توجه به برداشتهای نامتعارف و غیراصولی از منابع طبیعی برای ساخت این ماده با ارزش، این موضوع نمیتواند به عنوان یک مسئله پایدار بیان گردد. درایران نیز رشد روزافزون ساخت و ساز از یک طرف، و الزام به تخریب و بازسازی سازه های فرسوده از طرف دیگر، موجب کاهشمنابع سنگدانه های طبیعی و افزایش نخاله های ساختمانی می شود. در صورت بازیافت نخاله های ساختمانی و به کارگیری نخاله های تخریب شده در ساخت بتن به عنوان مصالح مصرفی مانند سنگدانه ها، میزان برداشت از معادن کاسته میشود. در همین راستا استفاده از ماشین آلات کارگاهی، میزان پسماندها و نخاله ها نیز بهینه سازی خواهد شد. از لحاظ اقتصادی نیز مصرف سوخت های تجدیدناپذیر فسیلی، تولید گازهای گلخانه ای، هزینه های مدیریت نیروی انسانی و آلودگی های دیگر زیست محیطی نیز کاهش خواهد یافت. با در نظر داشتن این موارد میتوان بازیافت و به کارگیری مجدد مصالح مصرفی در ساخت بتن را یک رویکرد پایدار و کارآمد در مدیریت منابع محیط زیست در راستای توسعه پایدار قلمداد کرد.

بتن بازیافتی، سنگدانه های بازیافتی، محیط زیست، توسعه پایدار