فرهاد بهزادی - دانشجوی کارشناسی ارشد منابع آب، گروه مهندسی آب، دانشکدگان ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سامان جوادی - دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکدگان ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حسین یوسفی - دانشجوی دکتری منابع آب، گروه مهندسی منابع آب، دانشکده عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
علی مریدی - استادیار، گروه مهندسی منابع آب، دانشکده عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

آب زیرزمینی همواره یکی از باارزش ترین منابع آبی در هر منطقه به شمار می رود و در بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک جهان نظیر کشور ایران، اصلی ترین منبع جهت تامین نیازهای شرب و کشاورزی محسوب می شود. در سالیان اخیر، با افزایش جمعیت و در نتیجه افزایش برداشت از آبخوان ها و تغییرات اقلیمی، تراز آب زیرزمینی در بسیاری از آبخوان های ایران همواره نزولی بوده و بسیاری از آبخوان های کشور در شرایط وخیم قرار دارند و این شرایط در بسیاری از آبخوان های کشور ادامه دار بوده یا شرایط در حال بدترشدن است. در همین راستا همواره پایش منظم وضعیت آبخوان ها از اهمیت بالایی برخوردار است و با اتخاذ تصمیم های مدیریتی مناسب می توان از آسیب دیدن هرچه بیش تر آبخوان ها جلوگیری کرد و همواره خسارت را کاهش داد. هدف این پژوهش تعیین خشک سالی های دوره آتی و تعیین تاثیر آن بر آبخوان دشت شهرکرد می باشد. در این پژوهش با استفاده از برونداد مدل های CMIP۶ در ابتدا متغیرهای اقلیمی نظیر بارندگی و دما برای دوره آتی شبیه سازی شده و وضعیت بارندگی در منطقه تا سال ۲۱۰۰ تعیین شده است. در ادامه با استفاده از مدل ANFIS، عمق آب زیرزمینی در پنج پیزومتر منتخب در سطح دشت تا سال ۲۰۵۰ پیش بینی شده است. با توجه به نتایج این پژوهش، وضعیت آبخوان دشت شهرکرد تا سال ۲۰۵۰ تعیین شده و مشخص شده است در برخی از نقاط دشت شهرکرد، عمق آب زیرزمینی تا ۲۶ متر افزایش پیدا خواهد کرد. از این رو، با توجه به تغییرات محتمل در آینده ای نه چندان دور و به منظور جلوگیری از وخیم ترشدن شرایط و افزایش خسارت ها، باید تصمیم های مدیریتی مناسبی در این منطقه اتخاذ شود.

بارندگی, دما, ANFIS, GRI, SPI