سهیل سفیدگر - دانشجوی کارشناسی حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، اردبیل، ایران،

فساد اداری« از جمله پدیده های سازمانی است که روند توسعه کشورها را به طور چشمگیری با چالش مواجه ساخته و موجب شکل گیری مشکلات و بحرانهای اساسی در سراسر جامعه شده است. حال در این پژوهش بدنبال پاسخ به این سوال هستیم که از چه راهکارهایی می توان برای جلو گیری از گسترش فساد اداری در جمهوری اسلامی ایران استفاده کرد. در این مقاله، هدف آن است که با ارائه یک تعریف عمومی از فساد در بخش اداری، انواع فساد اداری شامل فساد سیاسی، قانونی، و کارمندان مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق، فساد اداری در قالب تمام این موارد مد نظر بوده و ادارات کل استان خراسان به عنوان جامعه آماری انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان داد که موقعیت اقتصادی، فرهنگ، ویژگیهای فردی و سازمانی، و کیفیت و کمیت قوانین و مقررات به ترتیب به عنوان مهمترین عوامل در فساد اداری تاثیر دارند. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که عوامل متعددی شامل افزایش حقوق بخش دولتی، وضع مقررات و قوانین موثر، مطبوعات، آگاهی عمومی نسبت به مقررات و قوانین، سیستمهای مالی و کارا، اصلاح ساختار اداری، عدم سیاسی کردن سیستم اداری، و خصوصی سازی می توانند در کنترل و جلوگیری از فساد اداری موثر باشند. نتایج این تحقیق دارای کاربرد های علمی و عملی برای سیاستگذاران و دست اندرکاران و مدیران اجرایی امور سازمانها است.

فساد اداری، آسیب شناسی، جمهوری اسلامی ایران.