کبری مرادی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، لرستان، ایران.
مجید صفاری نیا - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
نینا مقبلی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه پیام نور، اربیل
فاطمه عیسی زاده - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه پیام نور، امارات متحده عربی

مقدمه: خشونت خانگی، خشونتی است که از سوی اعضای خانواده که ارتباط نزدیکی با هم دارند و با هم زندگی می کنند، صورت می گیرد.هدف: پژوهش حاضر درصدد بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر سبک های مقابله ای رویارویی با کووید- ۱۹ و سلامت اجتماعی در زنان متاهل قربانی خشونت خانگی بود. روش: پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زنان متاهل ۳۰ تا ۳۵ ساله قربانی خشونت خانگی بودند که در سال ۱۴۰۰ در شهرستان مهاباد سکونت داشته و به مراکز و کلینیک های روانشناسی و مشاوره این شهر مراجعه کردند؛ از این میان، ۵۰ نفر به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت کرده و سپس به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه در معرض رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفت. به منظور سنجش سبک های مقابله ای در رویارویی با اپیدمی کرونا و سلامت اجتماعی از دو پرسشنامه سبک های مقابله ای در رویارویی با اپیدمی کرونادرتاج و همکاران )۱۳۹۹( و سلامت اجتماعی صفاری نیا )۱۳۹۳( استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی، موجب بهبود سبک های مقابله ای رویارویی با کووید- ۱۹ و سلامت اجتماعی در گروه آزمایش و مرحله پس آزمون شد .)P >۰/۰۱(نتیجه گیری: با توجه به این که رفتاردرمانی دیالکتیکی می تواند موجب بهبود سبک های مقابله ای رویارویی با کووید-۱۹ و سلامت اجتماعی در زنان متاهل قربانی خشونت خانگی شود؛ لذا، مطلوب است که جهت بهبود وضعیت روانی- اجتماعی زنان قربانی خشونت خانگی از این درمان استفاده شود.

خشونت خانگی، رفتاردرمانی دیالتیکی، سبک های مقابله ای رویارویی با کووید- ۱۹، سلامت اجتماعی.