اسماعیل اسدی ارزنه ئی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری
مهدی اخگری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور فردوس

باتوجه به گستردگی فیزکی و کالبدی شهرها و افزایش خطرات مترقبه و غیرمترقبه پرداختن به کاربریهای امدادرسانی اورژانسی نظیر ایستگاه های آتشنشانی در شهرها ضروری است. خدمات رسانی به موقع ایستگاه های آتشنشانی بیش از هر چیز مستلزم استقرار آنها در مکانهای مناسب است که بتوانند در اسرع وقت و بدون مواجه شدن با موانع و محدودیتهای محیط شهری از یک سو و با ایجاد کمترین آثار منفی بر زندگی ساکنان شهر از سوی دیگر، به محل حادثه برسند و اقدامات امداد را به انجام برسانند. انتخاب مکان های بهینه ایستگاه های آتش نشانی یکی از مهمترین وظایف و اهداف مدیران شهری است که باید قبل از اجرا، در یک چارچوب سیستماتیک آماده سازی گردد. سیاست کلی ایجاد ایستگاه های آتش نشانی در ایران سیاستی بدون برنامه خاص و مدون بوده است به گونه ای که برای ایجاد هر ایستگاه در محدوده های شهری مهمترین اصل خالی بودن زمین، بدون مالک بودن آن یا مواردی از این قبیل بوده است. این موضوع بر جانمایی کلی ایستگاه ها در سطح شهرها تاثیرگذار بوده است. از جمله سیستم های مدیریتی و کاربردی جغرافیایی در جهت برنامه ریزی و جانمایی ایستگاه های آتش نشانی، استفاده از سیستم GIS است.

کاربرد اطلاعات، ایستگاه آتش نشانی، مشهد، جانمایی.