ملیحه امینی - دانشیار گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه جیرفت
نرجس اکاتی - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل

خودروهای فرسوده در طبیعت، آثار محیط زیستی جدی را به همراه دارند. حجم زیاد خودروهای فرسوده و خطرات آنها، موجب تشویق برای جستوجوی یک سیاست موثر در زمینه کنترل آثار آنها شده است. این تحقیق به بررسی عوامل تعیین کننده در توسعه موثر و کارآمد سیاستهای مرتبط با خودروهای فرسوده می پردازد و در آن، چندین عامل که بر موفقیت و یا عدم موفقیت در سیستم مدیریت خودروهای فرسوده تاثیر میگذارند؛ مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند. طرح خروج خودروهای فرسوده از ناوگان حمل و نقل در سال ۲۰۰۰ در ایران مطرح شده است. در ایران دو نوع سیستم تصفیه وجود دارد: در سیستم شماره ۱، آخرین مالک، خودرو فرسوده را به مراکز مجاز میبرد و خودروی فرسوده از رده خارج میشود. مواد قابل استفاده مجدد و بازیافت ی، فروخته شده و مواد باقی مانده دفن میشو ند. در هیچ یک از قسمتهای این سیستم ملاحظات محیط زیستی رعایت نمیشود. در سیستم شماره ۲، آخرین مالک، خودروی خود را به تولیدکنندگان در ازای دریافت مبلغی تحویل میدهد و یک خودروی جدید دریافت میکند. بحث و بررسی عوامل تعیین کننده مذکور به درک بهتر از خودروهای فرسوده و آثار محیط زیستی آنها جهت ایجاد مدیریت پایدار این زائدات کمک میکند.

خودروهای فرسوده، اوراق کردن، خرد کردن، استفاده مجدد، بازیافت