حامد اعظمی - بجنورد - کیلومتر ۴ جاده اسفراین - دانشگاه بجنورداستادیار مهندسی شیمی – دانشگاه بجنورد.

در این پژوهش عملکرد دو بیوراکتور یا رشد معلق (SGB) و بیوراکتور با بستر پر شده (PBB) به منظور حذف آلاینده های زایلنی از پساب پترو شیمی مورد بررسی قرار گرفته است. طول زمان بررسی در حدود ۱۰۰ روز در نظر گرفته شد و در طی این مدت راندمان حذف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر دو راکتور SGB و PBB می توانند به طور موثر پساب های حاوی زایلن ها را تصفیه کنند. میانگین راندمان حذف به ترتیب ۹۱.۸% و ۹۳.۵% بود با این حال هر دو بیوراکتور نیاز به زمانی در حدود ۳۰ روز برای سازگاری با مواد آلاینده داشتند. نتایج نشان داد که سرعت سازگاری فرایند رشد معلق بالاتر است اما حساسیت آن هم به تغییرات غظلت های آلاینده بیشتر است و با تغییرات خوراک بازده حذف در بیوراکتور رشد معلق تغییرات بیشتری را از خود نشان می دهد.

بیوراکتور رشد معلق، بیوراکتور بستر ثابت، تصفیه پساب، زایلن ها.