سیدامیرحسین احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی خودرو، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
ابوالفضل خلخالی - دانشیار، دانشکده مهندسی خودرو، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

توسعه یک فرایند طراحی مناسب برای یک مدل مفهومی، گامی به سوی طراحی بدنه خودرو می باشد به دلیل هزینه ی نهایی برای ساخت سازه ی خودرو با بدنه ی سبک معمولا به جای آلیاژهای آلومینیوم و مواد کامپوزیت از فولاد استفاده می شود و برای کاهش وزن از طراحی بهینه استفاده می شود. این مقاله روشی را برای طراحی سازه ی فضایی خودروی الکتریکی EQ۱۰ به کمک تحلیل المان محدود ارائه می کند. ابتدا مدل اجزای محدود شامل اجزای تیری شکل و اجزای پوسته ای جهت اتصال سیستم تعلیق به سازه برای سازه ی بدنه خودرو ارائه می گردد، رفتار دینامیکی سازه ی بدنه تاثیر قابل توجهی بر NVH خودرو دارد؛ بنابراین با بهبود ویژگی های دینامیکی سازه می توان از مشکلات و خرابی های مرتبط با رزونانس و خستگی جلوگیری کرد به همین دلیل ویژگی های دینامیکی سازه ی بدنه یک خودرو در مرحله طراحی مهم است که در ادامه باهدف محاسبه مودهای کلی، فرکانس های طبیعی و یافتن نواحی بحرانی آنالیز مودال انجام شد. بعد از تقویت سازه در مکان های بحرانی، مقادیر سفتی پیچشی و خمشی در مدل اصلاح شده محاسبه گردید. به منظور اعتبارسنجی دقت استاتیکی، سفتی پیچشی و خمشی برای مدل اجزای محدود و مراجع مقایسه شدند. درنتیجه اجرای این مراحل منجر به ایجاد یک رویکرد کم هزینه و سریع برای طراحی و ارزیابی یک سازه ی فضایی مطمئن برای یک خودروی الکتریکی می شود.

آنالیز مودال، سازه ی فضایی، سازه ی فضایی، سفتی پیچشی، سفتی خمشی