اثر سطوح مختلف پرو­بیوتیک بتاپلاس بر عملکرد رشد و ریخت­شناسی بافتی ژژنوم بلدرچین ژاپنی با استفاده از تعداد ۲۸۸ قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی، با شش تیمار چهار تکرار و ۱۲ پرنده در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی از سن یک تا ۴۲ روزگی بررسی شد. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون افزودنی)؛ سه جیره حاوی سطوح ۵/۰، یک و ۵/۱ گرم در کیلوگرم جیره پروبیوتیک بتاپلاس؛ جیره با کمبود پروتئین و جیره با کمبود پروتئین و حاوی یک گرم در کیلوگرم بتاپلاس بود. مصرف خوراک، وزن بدن و افزایش وزن بدن به­صورت هفتگی اندازه­گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. در ۴۲ روزگی دو پرنده از هر تکرار به­طور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به تفکیک لاشه مورد سنجش قرار گرفت. به­منظور بررسی صفات ریخت سنجی بافت روده، از ژژنوم نمونه برداری شد. استفاده از پروبیوتیک بتاپلاس در میزان یک گرم در کیلوگرم جیره، مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل و برخی ریخت سنجی ژژنوم را بهبود داد (۰۵/۰>P). در پرندگانی که با جیره حاوی سطح ۵/۱ گرم بر کیلوگرم پروبیوتیک بتاپلاس تغذیه شدند ضخامت پرز، قطر کریپت و تعداد سلول­های جامی کاهش یافت (۰۵/۰>P). براساس نتایج حاصل، استفاده از بتاپلاس در جیره در سطح یک میلی­گرم بر کیلوگرم، فراسنجه­های عملکرد رشد و بافتی ژژنوم را در بلدرچین ژاپنی بهبود می­بخشد.

بافت روده, بلدرچین, پروبیوتیک, عملکرد, لاشه