نوبخت سبحانی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران
نسترن نوروزی سیله - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه آزاد بروجرد
مجید اکبری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور
مریم بیرانوندزاده - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری و پژوهشگر جهاد دانشگاهی واحد لرستان

شهر اهواز با داشتن بیش از ۸ محله حاشیه نشین در حال حاضر ازجمله شهرهایی است که از آثار سوء گسترش شهرنشینی و صنعتی شدن بی نصیب نمانده است. این محله ها در بخش های مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، فضا و مبلمان شهری مشکلات فراوانی برای شهر اهواز، مدیران و برنامه ریزان شهری به وجود آورده اند. ازجمله این محله ها، آسیه آباد است که  حدودا ۱۰۱۷۶ نفر جمعیت دارد. هدف از این تحقیق تعیین رهیافت های اجتماعی، اقتصادی، با تاکید بر توانمندسازی سکونتگاه غیررسمی است. روش بکار گرفته شده توصیفی- تحلیلی است و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده و نتایج نشان می دهد که بین پایگاه اقتصادی و توانمندسازی اجتماعی روابط معناداری وجود ندارد و سطح معناداری بیشتر از۵ صدم است. اما بین پایگاه اجتماعی و توانمندسازی اجتماعی روابط معناداری وجود دارد. و درنهایت بین ابعاد کالبدی و توانمندسازی اجتماعی ارتباط معناداری وجود دارد و ضریب رگرسیون آن ها ۰۰۰/۰ می باشد که این نشان دهنده شدت رابطه خوب است. در نهایت برای شناخت از نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهای پیش روی محله اسیه آباد از مدل راهبردی سوات استفاده شده است که از لحاظ اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و محیطی ارزیابی شده است.

سکونتگاه غیررسمی, توانمندسازی, توانمندسازی اجتماعی, محله آسیه آباد