مهدی نارنگی فرد
محمود احمدی
اسماعیل عبدلی

رشد فزاینده جمعیت و شهرنشینی به همراه گسترش فیزیکی شهرها منجر به از بین رفتن محیط های طبیعی پیرامونی شده است. با توجه به اینکه پوشش گیاهی یکی از مهم ترین اجزای بوم سازگان جهانی با کارکردهای گوناگون است. بدین جهت، در این پژوهش با هدف محاسبه وسعت درصد کیفیت پوشش گیاهی شهرهای استان فارس، از شاخص بهنجار شده پوشش گیاهی (NDVI) مستخرج از سنجنده TM ماهواره لندست در سال ۲۰۱۰ استفاده گردید، همچنین با خوارزمیک بیشترین شباهت MLCطبقه­بندی نظارت شده در محیط نرم­افزار اردس مساحت کاربری پوشش گیاهی (فضای سبز) استخراج گردید.مقایسه درصد پوشش گیاهی نشان داد بیشترین میانگین درصد شاخص پوشش گیاهی مربوط به شهر سپیدان با ۵۴ درصد و کم ترین میزان آن متعلق به شهر فیروزآباد با ۴۹ درصد می­باشد. در کل میانگین این شاخص در تمامی شهرها نزدیک به هم و بیشترین فراوانی میانگین ۵۱ درصد است. در بررسی مساحت کاربری پوشش گیاهی، شهر جهرم با ۲۱/۴۹ کیلومتر مربع بیشترین مساحت کاربری پوشش گیاهی و شهر استهبان با ۵ کیلومتر مربع کم ترین میزان مساحترا دارا می­باشد. همچنین شهر جهرم با ۸/۳۹ درصد نسبت پوشش گیاهی به مساحت کل بیشترین میزان و در مقابل شهر مرودشت با ۲/۸ درصد کم ترین میزان در میان شهرهای مورد مطالعه به خود اختصاص داده است. شهرهای فسا، قیر و کارزین به ترتیب با ۵/۳۰ و ۴/۲۴ درصد پس از جهرم از بیشترین میزان درصد نسبت پوشش گیاهی به مساحت کل برخوردار می­باشند. همچنین شهرهای اقلید، نورآباد، سپیدان، کازرون، استهبان و فیروزآباد کمتر از ۱۵ درصد نسبت پوشش گیاهی به مساحت کل را به خود اختصاص داده اند.

ماهواره لندست, شاخص پوشش گیاهی, طبقه بندی نظارت شده, مناطق شهری, استان فارس