شیرین بنی طالبی دهکردی - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
محمد فرامرزی - استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
مصطفی رحیمی - استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
افراسیاب صادقی - استادیار دانشگاه علمی کاربردی، مرکز فارسان، شهرکرد، ایران.

زمینه و هدف: فوتبال ساحلی به عنوان یک رشته جدید و پرطرفدار به سرعت در سراسر دنیا در حال گسترش است. با این حال، تاکنون اطلاعات دقیقی در مورد نیازهای جسمانی و فیزیولوژیکی بازیکنان این ورزش در دسترس نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات سطوح استراحتی برخی شاخص های التهابی، آسیب عضلانی، توان هوازی و بی هوازی بازیکنان فوتبال ساحلی در مراحل پیش فصل، نیم فصل و پایان فصل مسابقات لیگ برتر بود. روش تحقیق: شرکت کنندگان این مطالعه ۱۳ بازیکن نخبه فوتبال ساحلی (میانگین سن ۰۱/۴±۶۴/۲۴ سال، شاخص توده بدنی ۷۶/۲±۲۳/۲۲ کیلوگرم/مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی ۴۸/۵ ±۶۰/۳۸ میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) حاضر در لیگ برتر فوتسال فصل ۹۹-۹۸ ایران بودند. شاخص های توان هوازی،  بی هوازی و شاخص های التهابی (آلانین آمینوتراسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز) در پیش فصل، نیم فصل و پایان فصل اندازه گیری شدند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰/۰۵>p جهت بررسی تغییرات استفاده شد. یافته ها: از مرحله پیش فصل تا پایان فصل، آلانین آمینوترانسفراز افزایش معنی دار (۰/۰۴=p) و توان بی هوازی کاهش معنی دار (۰/۰۰۱=p) داشت. سطوح لاکتات دهیدروژناز افزایش معنی داری در نیم فصل نسبت به پیش فصل (۰/۰۴=p) و کاهش معنی دار در پایان فصل نسبت به نیم فصل نشان داد (۰/۰۱=p). با این وجود، تغییر معنی داری در آسپارتات آمینوترانسفراز (۰/۵۰=p)، کراتین فسفوکیناز (۰/۱۵=p) و توان هوازی (۰/۱۱=p) در طول فصل مسابقات مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به فشار فیزیولوژیکی ورزش فوتبال ساحلی در مراحل مختلف فصل مسابقات، پیشنهاد می شود بازیکنان این رشته در طول فصل، از نظر شاخص های بیوشیمیایی و عملکردی پایش شوند و بر اساس آن، برنامه های تمرینی، تغذیه ای و ریکاوری بهینه سازی گردد.

التهاب, توان هوازی, توان بی هوازی, فوتبال ساحلی