نسرین انصاری - دانشجوی دکتری، گروه میکروبیولوژی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
فرخ رخ بخش زمین - استادیار، گروه میکروبیولوژی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
مهدی حسن شاهیان - استاد، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
مجید عسکری - استاد، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

خلیج فارس مهمترین محیط دریایی در جهان است. زیرا سالانه حدود ۲۵۰۰۰ تانکر انتقال نفت در این خلیج فارس انجام می­شود و نشت و آلودگی نفت در این منطقه بسیار زیاد است. رابطه بین جانوران دریایی و باکتری­های تجزیه­کننده به خوبی درک نشده است. هدف از این مطالعه توصیف باکتری­های تجزیه­کننده نفت خام همزیست در شکم­پایان خلیج فارس است. این جانداران دریایی از جزیره خارک در خلیج فارس جمع­آوری شدند. باکتری­های تجزیه­کننده نفت خام همزیست پس از ۴ دوره کشت با استفاده از غنی­سازی در محیط ONR۷a از جانداران جمع­آوری شده جدا شدند. باکتری­های جدا شده با روش­های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. تجزیه نفت خام و اسپکتوفتومتری برای هر سویه تعیین شد. اثر کاهش سمیت فلزات سنگین و مقدار کل هیدروکربن­های نفتی بر روی گوشت ماهی و میگو پرورشی توسط باکتری تجزیه­کننده بررسی شد. در این مطالعه، ۲ سویه تجزیه­کننده نفت خام IAUK۳۵۸۵ و IAUK۳۵۸۶ از نمونه شکم­پا جداسازی شد. این سویه­ها مربوط به جنس و گونهThalassospira profundimaris بودند و سویه IAUK۳۵۸۶ بیشترین میزان تجزیه نفت خام را داشت. نتایج حاصل از اثر کاهش سمیت فلزات سنگین و مقدار کل هیدروکربن­های نفتی ثابت کرد که مقدار کل هیدروکربن­های نفتی و فلزات سنگین در حوضچه با باکتری تجزیه­کننده در مقایسه با حوضچه بدون باکتری تجزیه­کننده و واجد آلودگی نفتی و حوضچه بدون هیچ یک از این شرایط بطور قابل­توجهی کاهش داشت. این نتیجه ثابت می­کند که باکتری تجزیه­کننده همزیست با شکم پا اثر قابل­توجهی روی افزایش کیفیت گوشت ماهی و میگو دارد.

تجزیه بیولوژیکی, محیط زیست دریایی, آلودگی, نفت خام, خلیج فارس, شکم پا