ماهیت حقوقی تروریسم و جایگاه آن در ساختارهای قدرت

پژوهش حاضر، با بهره مندی از روش کیفی که مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای می باشد، در پاسخ به این سوال که، اساسا موجودیت هایتروریستی چه ماهیتی از منظر حقوق بین الملل داشته و به تبع آن چه جایگاهی را در ساختارهای قدرت بین المللی در نظام بین الملل از آن خود نموده اند؟مبین یافته هایی بوده است مبنی بر اینکه، موجودیت های تروریستی، به طور کامل از شاخص ها و عناصر چهارگانه تشکیل دهنده موجودیت «دولت» برخوردار نبود؛ بطوریکه، جز عنصر «جمعیت دائم»، فاقد سه عنصر دیگر (سرزمین، حکومت و صلاحیت برقراری تعاملات بین المللی) می باشند. بر این مبنا، از منظر حقوق بین الملل، موجودیت های تروریستی در عصر کنونی را نمی توان دولت خطاب نمود و مانند دیگر دولتها که بازیگران اصلی در ساختار نظام بین الملل قلمداد می گردند، واجد حقوق و تکالیف دانست؛ لذا، نهایتا میتوان از آنها به عنوان بازیگرانی غیردولتی و از جمله سازوکارها و ابزاری که امروزه قدرت هایبزرگ به منظور مدیریت و کنترل تحولات بین المللی به کار میگیرند، یاد کرد. از سوی دیگر، با توجه به آنکه از منظر قاطبه دولتها در ساختار نظام بین الملل،تروریسم به عنوان شکل نهایی خشونت و جنگ در روابط بین الملل پدیدهای غیرمشروع، مذموم و ضد امنیت قلمداد میشود. از اینرو، دولتها و سازمانهایبین المللی به روشهای گوناگون در پی مبارزه با آن و محو چنین موجودیت هایی از صحنه نظام جهانی میباشند. بر این اساس می توان گفت، تروریسم،جایگاهی در ساختارهای قدرت جهانی نخواهد داشت و هنوز راه بسیار طولانی در مسیر مشروعیت و مقبولیت از منظر حقوق بین الملل در پیش دارد. مسلماتا زمانی که جمع کثیری از دولت ها (نه صرفا ابرقدرت ها) به مثابه بازیگران اصلی در نظام بین الملل، چنین موجودیت هایی را به رسمیت نشناسند، صحبت از جایگاه گروه های تروریستی در ساختارهای قدرت در نظام بین الملل کنونی بی معنا خواهد بود.