شهناز عزیزی - دکتری علوم و معارف نهج البلاغه، دانشگاه دارالحدیث قم

متون توحیدی تفاسیر و شروح نهج البلاغه در فضای غالبی فلسفی و کلامی غلیظ نگاشته شده و از فضای ادبیات عامه فهم و همه کس فهم قرآن و احادیث فاصله گرفته اند. رویکرد وجودی به توحید یا همان رویکرد قابل فهم کردن متون توحیدی و افزایش حداکثری مخاطبان متون و حیاننی و توحیدی راه حل این مسئله است، چرا که در توحید وجودی، با کمک عقل متکی به وحی، توجه دقیق به خ دا، خود و هستی، با سیر آفاقی و انفسی، به این نتیجه می رسیم که تنها با خدا وارد رابطه ی عاشقانه و وجودی شده، تنها او را پرستیده، تنها از او کمک بگیریم و تنها او را بخوانیم: «ایاک نعبد و ایاک نستعین». با نگاهی به نهج البلاغه و پیگیری نشانه های لفظی و معنایی توحید وجودی، قرائن روشنی وجود دارد که در سخنان توحیدی امام، به تبع قرآن، ترویج نگاه وجودی، ارتباط وجودی با خدا و توحید وجودی موج می زند. از این سخنان می توان نظام واره ای استخراج کرد که راهکارهای نظری موحد وجودی شدن را رهنما باشد.

توحید وجودی، توحید ذاتی، توحید صفاتی، توحید افعالی، نهج البلاغه