محمدرضا جباری - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران، کیش، ایران
غلامعلی افروز - استاد گروه روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
کیانوش هاشمیان - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
رضا پورحسین - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سعید اکبری زردخانه - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف: هدف از پژوهش حاضر تبیین اصطلاحات تئاتردرمانگری، روان نمایشی و نمایش درمانگری بود. روش: پژوهش حاضر بهروش کیفی و از نوع بنیادی بود. به منظور اجرای این پژوهش، منابع مربوط از بانک های اطلاعاتی داخلی و خارجی و کتاب هایمعتبر در این زمینه تحلیل و بررسی شدند. یافته ها: در این مطالعه، اصطلاحات تئاتردرمانگری، رواننمایشی و نمایش درمانگریتعریف شدند و تاریخچه هریک از این مدل های درمانی به طور مختصر بیان گردید. همچنین شباهت ها و تفاوت های نمایش-درمانگری و روان نمایشی از لحاظ پایه های نظری، ساختار، فن و اجرا تبیین شد. نتیجه گیری: تئاتردرمانگری، روان نمایشی ونمایش درمانگری، مدل های درمانی مبتنی بر نمایش هستند که هر کدام از ساختاری منحصر به فرد برخوردارند. این در حالیاست که در برخی از مطالعات داخلی، شاهد اختلاط این مدلهای درمانی یا ابهام در مدل به کاررفته هستیم. طبق جست-وجوهای انجام شده، مطالعه ای درباره تببیین این سه مدل درمانی صورت نیافته است. نظر به تفاوت های میان این مدلهایدرمانی لازم است که به هنگام تدوین مطالعه مبتنی بر هر کدام از مدلهای تئاتردرمانگری، رواننمایشی و نمایش درمانگری، بهساختار و فرایند خاص آن مدل دقت گردد و برنامه مداخلاتی متناسب با ساختار و فنون مدل انتخاب شده، پیاده سازی شود.

تئاتر، نمایش، آییین، تئاتردرمانگری، روان نمایشی، نمایش درمانگری، تئاتردرمانی، نمایش درمانی