محمدقاسم الوانچی - دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، واحد یاسوج- دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج- ایران
موسی ظهرابی کیش - دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، واحد یاسوج- دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج- ایران
حمیدرضا رستمی - استادیار، گروه حقوق، واحد یاسوج، دانشگاه آزاد اسلامی، یاسوج - ایران

به طور کلی سازش در سازمان های بین المللی از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار است قدر مسلم آن است سازمان ملل متحد و سازمان حقو بشر در راستای حقوق تجارت بین الملل به دنبال روابز صلح آمیز مبنی بر سازش در سطح جهانی هستند. بروز اختلاف در روابط تجاری بین المللی امری غیرعادی تلقی نمی شود. ازاین رو باید برای حل و فصل اختلافات، پیش از مراجعه به راه حل هایی که با مشکل روبروست، «روش های جایگزین حل وفصل اختلاف» همچون «سازش» مورد توجه قرار گیرد. در همین راستا «قانون نمونه سازش تجاری بین المللی» در سال ۲۰۰۲ به تصویب «آنسیترال» رسید. از دگر سو، در حقوق ایران نیز، نهادی به نام «سازش» وجود دارد که وظیفه ی حل وفصل اختلاف میان طرفین منازعه را بر عهده دارد. حال سوالی که در این خصوص پدید می آید آن است که: «مقررات مربوط به سازش در حقوق تجارت بین الملل تا چه میزان با مقررات مربوط به سازش در حقوق ایران منطبق است؟» با توجه به آنچه که در این پژوهش به آن پرداخته شد باید گفت که نهاد سازش در حقوق ایران و حقوق تجارت بین الملل تا حدود زیادی باهم منطبق هستند و تنها تفاوت شکلی آن را می توان در لزوم وجود سازشگر در حقوق تجارت بین الملل دانست.

قواعد حاکم، سازش، دعاوی تجاری، حقوق بین الملل