وحید صوابی نیری - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، اردبیل، ایران
گلناز قدرت - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه لرستان، خرم آباد ، ایران
کوروش امرائی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان ، خرم آباد، ایران
امیرعلی رجنی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند، کرمان، ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر معنا درمانی بر اضطراب اجتماعی، روابط بین فردی افراد با ضایعه نخاعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی معلولین ضایعه نخاعی شهرستان بروجرد تشکیل می دهند که به روش تصادفی حجم نمونه برای انجام این پژوهش ۴۰ نفر (۲۰ نفر گروه گواه و ۲۰ نفر گروه کنترل) می باشد (کرجسی و مورگان، ۱۹۷۰). روش نمونه گیری پژوهش حاضر بصورت تصادفی است. این بررسی به روش شبه آزمایشی، با گروه کنترل و گروه آزمایش (پیش آزمون- پس آزمون) صورت گرفته و جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اضطراب اجتماعی لایبویتز (۱۹۸۷)؛ پرسشنامه مهارت ارتباط بین فردی منجمی زاده (۱۳۹۱)؛ همچنین به منظور آموزش معنادرمانی به گروه آزمایش از پکیج معنادرمانی فرانکل (۱۹۴۶؛ به نقل از میلانی و همکاران، ۱۳۹۸) بهره گرفته شده است. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد کلاس های معنادرمانی به عنوان نوعی روش توان بخشی در کاهش اضطراب اجتماعی، افزایش روابط بین فردی افراد با ضایعه نخاعی تاثیر بسزایی دارد. از این رو داشتن معنا در زندگی به ویژه در افراد با ضایعه نخاعی شهرستان بروجرد در کاهش اضطراب اجتماعی، افزایش روابط بین فردی نقش مهم و انکارناپذیری دارد.

معنادرمانی، اضطراب اجتماعی، روابط بین فردی، ضایعه نخاعی