آزیتا سلاجقه - استاد یارگروه روانشناسی وعلوم تربیتی دانشگاه پیام نور ایران، تهران
اعظم بازماندگان قشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران

مقاله حاضر مروری بر نقش و جایگاه سیاستگذاری مدیران در آموزش و پرورش ایران است که روش تحقیق از نوع کتابخانهای و ابزار گردآوری اطلاعات فیش برداری بود که طبق نتایج حاصل از تحقیق نشات گرفته از ویژگی های اقتصادی، سیاسیو اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران می باشد. بهره گیری درست و به دور از هر گونه افراط و تفریط و یا تعصبکورکورانه از سیاستگذاری می تواند موجب تحقق رسالت اصلی آموزش و پرورش گردد، که همانا تربیت و رشد تک تکانسان ها به منظور کمال آنهاست. بدون شک مدیران آموزش و پرورش ایران برای توسعه و دستیابی به رسالت های تعیینشده مسیر مشخصی را مطابق راهبردها و برنامه هایشان که ریشه در سیاستگذاری های آنان دارد ترسیم نموده اند. مدیرانآموزش و پرورش به رغم وضعیت پیچیده و نابسامانی که امروزه بر کانون های تصمیم گیری آموزشی و نیز محیط هایمدرسه ای حاکم شده است، برای اینکه بتوانند نظام آموزشی کشور را هدایت و راهبری کنند با چالش ها و تحولات بیشماری مواجه اند .تغییرات در شرف وقوع، آثار چشمگیری بر روی مدارس و کار و فعالیت مدیران آن بر جای نهاده است،همچنین مدیران ستادی آموزش و پرورش نقش کلیدی در سیاستگذاری، خط مشی گذاری، برنامه ریزی کلان، و نظارت برعملکرد دستگاه آموزش و پرورش ایفا می نمایند به همین دلیل انتخاب این دسته از مدیران از حساسیت ویژه ای برخورداراست. مساله مدیریت و رهبری مدیران از دیدگاه منابع معتبر اسلامی و آموزه های دینی، شرایط و اصولی دارد که مدیران رادر امر مدیریت برای رسیدن به اهداف مدیریتی سازمان ها یاری می رساند. برنامه ریزی آموزشی و سیاست گذاری آموزشیاموری کاملا مرتبط به یکدیگرند. برنامه ریزانی که به چگونگی تهیه وتنظیم سیاست ها آگاه نیستند، قرین موفقیت نخواهندشد و کمک چندانی نیز به سیاست گذاری نمی نمایند.

آموزش و پرورش، آموزش و پرورش ایران، مدیران، سیاست گذاری مدیران