محمد مهدی علی زاده - دانشجو، گروه مهندسی پزشکی بیوالکتریک، موسسه آموزش عالی آپادانا
فاطمه فلامرزی - دانشجو، گروه مهندسی پزشکی بیوالکتریک، موسسه آموزش عالی آپادانا

طی سالیانه گذشته، تحقیقات علمی گسترده ای در زمینه ساخت داربست های عصبی سه بعدی جهت ترمیم بافت های عصبی آسیب دیده انجام شده است که نتایج شایانی را گزارش کرده اند به طوری که مهندسی بافت توانایی بالقوه ای برای ساخت عضو و بافت را به صورت nevo de دارد. به منظور بهتر شدن کارایی کشت سلول و بافت در مهندسی بافت، نیاز به خلق شرایط سه بعدی بدن ( vivo in ) در حالت خارج بدن ( vivo ex ) است. بسیاری از بافت های انسانی از ساختارهای بافتی چندلایه ای تشکیل شده اند که سازمانده ی فضایی آن ها لازمه ی فراهم سازی نقشه ای بافتی بیولوژیکی آن ها به شمار می رود. اخیرا، استراتژی هایی همانند پرینت سه بعدی زیستی، فتولیتوگرافی، خوداسمبلی سه بعدی، قالب گیری یا دستکاری سلول های آکوستیک بالک برای تقلید ساختار بافت لایه لایه توسعه یافته است. این روش ها در مهندسی بافت برای مهندسی زیستی ساختارهای چند لایه و برای درک پایه از بسیاری از فرایندهای میکروفیزیولوژیکی و پاتولوژیکی همانند تمایز سلولی بسیار پرکاربرد هستند. هر یک از این روش ها برپایه استفاده از یک ساختار داربست ویژه از بایوپلیمرهای ساخته شده به روش طبیعی یا مصنوعی و تهیه شده از انواع سلول های خاص هستند. در زمینه ی ساخت یک داربست عصبی سه بعدی، که در آن تهیه ی نمونه های خارج از بدن موجود زنده کار دشواری است، استراتژی های مختلفی توسعه یافته اند که می توانند با استفاده از آن ها، محیط کشت عصب های موش تا محیط کشت سلول های بنیادی جنینی و سپس تمایز به نورون ها پس از کپسوله شدن در داربست های سه بعدی را به دست آورد. همه این روش ها و امکانات ابزاری برای پیشرفت آینده و هدف از آن ها توسعه ی انواع متفاوتی از بافت هایی است که از ساختارهای چندلایه مختلفی تشکیل شده اند

مهندسی بافت، داربست ها، ساختار سه بعدی بافت های عصبی