مهدی شیرزاد سیبنی - کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی همدان، دانشکده
محمد رضا سمرقندی - استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی همدان
فرشته مرادیان - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی همدان
فاطمه وهابی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی همدان

یکی از عمده ترین آلاینده های محیط زیست که در پساب صنایع مختلف وجود دارد سیانید می باشند که برای انسان و محیط زیست آلودگی ایجاد کرده است. لذا هدف از این تحقیق که یک نوع مطالعه بنیادی-کاربردی بود، بررسی کارایی حذف فتو کاتالیستی سیانید از محیط های آبی با استفاده از فرآیند UV/TiO2 درسیستم ناپیوسته بود. مواد و روش ها : ابتدا طراحی و ساخت راکتور صورت گرفت و بعد از آن با تغییر دادن مقدار نانوذرات TiO2 و ثابت نگه داشتن بقیه عوامل موثر، مقدار بهینه TiO2 که برابر 1g/L بود به دست آمد. سپس با ثابت نگه داشتن مقدار نانوذرات TiO2 ، تاثیر pH ، غلظت اولیه سیانید و زمان واکنش بررسی گردید. یافته ها : نتایج مشخص ساخت که با افزایش pH از 3 به 5 کارایی حذف از 77/8% به 80/4% افزایش یا فته و سپس در PH=7 به طور جزیی به 73 % کاهش یافته و در 11=pH به طور ناگهانی به 20/4% کاهش می یابد.وقتی غلظت سیانید از 50 mg/L به 200mg/L افزایش می یابد کارایی حذف از 80 % به 63/2% کاهش می یابد .کارایی حذف سیانید با افزایش مقدار اولیه نانو ذرات TiO2 از 0/25 تا 1g/L از 76/6% به 80% افزایش و سپس با افزایش مقدار اولیه نانو ذرات TiO2 به 3g/L به 74/4% کاهش می یابد. نتیجه گیری : به طور کلی نتایج نشان داد که می توان از فرآیند UV/TiO2 به عنوان یک روش موثر در حذف سیانید از محیط های آبی استفاده کرد.

نانوذرات دی اکسید تیتانیوم ، فتوکاتالیست، سیانید