مهدی نادر - School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مسعود یوسفی - School of Medicine, Department of Microbiology and Virology, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مجید خادم رضاییان - Department of Community Medicine, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

مقدمه: لازمه برون­ رفت و ارائه راه­حل جهت رفع هر مشکلی ابتدا شناخت آن مساله و بررسی عوامل موثر بر آن موضوع است، از این جهت بررسی تفصیلی عوامل تنش ­زا می­ تواند ما را در ارتقا کیفیت آموزشی و ارتقا بهداشت روان دانشجویان یاری کند. روش بررسی: این مطالعه مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. از دانشجویان پزشکی در حال تحصیل در تمام مقاطع به صورت در­دسترس نمونه­ گیری شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد MSSQ بود که مشتمل بر ۲۰ سوال در ۶ بعد می ­باشد: استرس ­های مرتبط با مسائل آکادمیک، استرس­ های درون­فردی و بین­فردی، استرس­ های آموزش و یادگیری، استرس ­های اجتماعی، استرس­ های میل و اشتیاق، استرس­ های فعالیت گروهی. نتایج: تعداد ۴۶۳ دانشجو در این پژوهش شرکت کردند. ۴/۵۱ درصد (۲۳۶ نفر) از شرکت ­کنندگان مرد بودند. وضعیت عوامل تنش­ زا در ۴۹ درصد از دانشجویان زیاد/ شدید بود. بیشترین عامل تنش­ زا متعلق به بعد استرس­های مرتبط با مسائل آکادمیک (۵/۶۳ درصد) و کمترین عامل تنش­زا استرس­ های مرتبط با میل و اشتیاق بود (۸/۲۰ درصد). ارتباط معنی­ داری در میزان استرس کل با جنسیت (در خانم ­ها بیشتر از آقایان) مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه تقریبا نیمی از دانشجویان از نظر عوامل تنش­ زا در وضعیت زیاد/ شدید می­ باشند، لذا آموزش موثر به دانشجو برای مدیریت تنش و ارتقای مهارت­ هایی در جهت کاهش تنش (مثلا برگزاری کارگاه ­های آموزشی) ضروری به نظر می ­رسد.

Stressors, Student, Medicine, تنش­ زا, دانشجو, پزشکی