سارا نوروزی - کارشناسی ارشد معماری و انرژی دانشگاه رازی
شاهو عباسی - پژوهشگر دکتری معماری دانشگاه آزاد واحد سنندج

با توجه به افزایش روز افزون تقاضا برای مصرف انرژی و محدودیت سوختهای فسیلی به عنوان منابع رو به اتمام و افزایش آلاینده های زیست محیطی ، مسئله ی ذخیره سازی انرژی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است . استفاده از سیستم های ذخیره ی گرمای نهان با استفاده از مواد تغییر فاز دهنده((PCM راه موثری برای ذخیره انرژی است که در سال های اخیر بسیار مورد توجه بوده است . ادغام مواد تغییر فاز (PCM) در دیوارهای ساختمان یک روش فن آوری موثر برای بهبود عملکرد حرارتی دیوار بوده است ، اما کارایی سهم آن تحت تاثیر عملکرد حرارتی دیوارهای اصلی قرار گرفته است . مطالعه ی حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به معرفی مواد تغییر فاز دهنده و کاربرد آن ها به منظور ذخیره سازی انرژی حرارتی می پردازد. نتایج تجربی نشان داد که به دلیل افزودن لایه PCM در مدلهای سبک وزن، دامنه دمای سطح داخلی و هوای داخلی به میزان قابل توجهی کاهش یافت . اما این بازده سهم با ضریب انتقال حرارت و اینرسی حرارتی همبستگی ضعیفی داشت . علاوه بر این ، با افزایش ضریب انتقال حرارت یا کاهش اینرسی حرارتی ، راندمان مشارکت لایه PCM بر روی ضریب کاهش و جریان حرارتی اوج افزایش می یابد. سهم اصلی لایه PCM بهبود عایق حرارتی نیست ، بلکه افزایش تنظیم حرارتی است . این مواد در حین تغییر فاز،انرژی حرارتی را ذخیره نموده و در موارد لزوم آزاد می کنند که بهره گیری مناسب از آنها، کاهش قابل توجه مصرف انرژی را به دنبال خواهند داشت .

مواد تغییرفازدهنده((PCM، انرژی حرارتی ، ساختمان، ذخیره سازی انرژی.