عزیز جلیلی هریس - دانشجوی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه پیام نور

رئالیسم برای اشیای مستقل از ذهن و فکر ما واقعیت قائل است. رئالیست ها، اشیاء را آنچنان که هست، قبولدارند و از تعبیر و تفسیر جهان خارج طبق تجربه های شخصی خودداری می کنند. در این تئوری، محتوای برنامهدرسی باید برآورنده ی نیازهای گوناگون فردی و اجتماعی باشد. موضوع های علمی و فنی از اهمیت فراوانیبرخوردار است و یافتن بینش علمی و شناخت پدیده های هستی از نظر علمی و در نتیجه، به کارگیریروش های علمی، به ویژه پژوهش و فعالیت های فردی شاگردان، دارای اهمیت بسیاری است. رئالیسم اسلامیشاخه ای از رئالیسم محسوب می شود که جهت الهی دارد و به تمام عوامل موثر در اندیشه، رفتار، جسم و روحانسان توجه دارد. هدف تربیت اسلامی تحقق بخشیدن به استعداد های بالقوه و متوازن و متعادل بار آوردنانسان است، که بتواند متخلق به اخلاق الهی و انبیا و اولیاء الهی شود. بنابراین شناخت استعدادهای انسان بهعنوان مقدمه تربیت و هدایت هر یک از شاگردان به رشته ای از علم یا فن که با استعداد، علایق و رغبت هایاو هماهنگی داشته باشد به عنوان یک ضرورت مورد تاکید قرار می گیرد. هسته ی مرکزی فلسفه ایده آلیسمنیز، آگاهی شخصی از خویشتن است و می خواهد به عنوان مه مترین حقیقت در تجربه ی فرد که پیوسته روبه کمال است معرفی کند در حالی که عقل را نیز یک جوهر ساخته و پرداخته و ثابت نمی داند، بلکه معتقداست که ذهن در واقع یک جریان یا فرآیند است و هدف از تربیت را پی بردن به حقیقت زیبایی و نیکی درزندگی قرار داده تا شخصیت فراگیر ب هطور آزاد و کامل پرورش یابد.

رئالیسم، رئالیسم اسلامی، ایده آلیسم، پندارگرایی، محتوا و برنامه درسی