ابوالفضل سعادتی - گروه معارف اسلامی، دانشکده ی الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسن نقی زاده - گروه علوم قرآن و حدیث، دانشکده ی الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سید حسین سیدموسوی - گروه معارف اسلامی، دانشکده ی الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

سابقه و هدف: یکی از مباحث مبنایی در طب اخلاطی طبایع چهارگانه است که شامل بلغم، سودا، صفرا و خون می شود. همین عناوین در احادیث طبی اهل بیت (علیهم السلام) نیز به چشم می خورد. حال این سوال پیش می آید که آیا طبایع که در احادیث مطرح شده، همان طبایع طب سنتی است؟ این پژوهش برای پاسخ به همین سوال سامان یافته است. روش کار: این پژوهش مطالعه یی تبیینی - تطبیقی، ازنوع تحلیل محتوا است که در آن «طبایع» از منظر احادیث اهل بیت (ع) تبیین؛ و با دیدگاه بقراط در مکتب طب اخلاطی مقایسه شده است. برای این منظور از کتب مرجع در حدیث و طب اخلاطی استفاده شده است. در این پژوهش همه ی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوه براین، نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند.یافته ها: یافته ها نشان می دهد که در احادیث، واژه ی «طبایع» به معنای ترکیب های وجودی انسان به کار رفته است. طبق این احادیث، ترکیب های چهارگانه ی وجودی انسان عبارت است از: «ریح، مره، خون و بلغم». در احادیثی که طبایع انسان در آن بیان شده، عنوان صفراء و سوداء مشاهده نشده است؛ در عین حال، برخی از صاحب نظران سوداء و صفراء را زیر عنوان کلی «مره» جای می دهند. در طب اخلاطی با توجه به چهار عنصر اصلی خاک، آب، هوا و آتش؛ اخلاط چهارگانه ی سوداء، بلغم، خون و صفراء در بدن شکل می گیرد و ماده ی بسیار لطیف دیگری نیز با عنوان «روح بخاری» از اخلاط اربعه به وجود می آید.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، بین آنچه در طب اخلاطی با عنوان «اخلاط اربعه و روح بخاری» مطرح شده و آنچه در احادیث طبی با عنوان طبایع و ترکیب وجودی انسان ذکر شده است؛ مشابهت هایی مشاهده شد.

حدیث، حدیث طبی، طب طبایع، طب اخلاطی، طب سنتی