حمیدرضا رفیعی - ۱- کارشناسی روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه پیام نور واحد لنده
احمد زکی نژاد مونه - ۲- کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان

تحقیق حاضر به بررسی وضعیت موجود مدارس، رویکردهای نوین آموزش، ارتباط مدارس آینده و فناوری و در نهایت چشم انداز مورد انتظار از مدارس آینده می پردازد. به جهت نیل به این هدف، از رویکرد بررسی مروری و توصیفی تحقیقات و تجربیات معتبر و تجمیع نتایج آن ها استفاده شده است. آموزش در ذات خود، یک مقوله ی همواره رو به رشد و پویاست. پیشرفت های سریع حاصل شده در دهه های اخیر که موجب تغییر در الگوهای کار و زندگی و طبقات شغلی و اجتماعی شده، نیازمند تطبیق پذیری سریع ساختارهای آموزشی است تا بتوانند نیروی انسانی متخصص و کارآمد را با توجه به نیازهای روزافزون صنعت پرورش داده و در اختیار جامعه قرار دهند. مدرسه، به عنوان پایه و مبنای شکل گیری آموزش موثر، نقش بسیار مهمی در این فرایند دارد، از این رو، این نیاز بیش از پیش احساس می گردد که مدارس به سرعت خود را با نیازهای جدید جامعه مطاقت دهند. علاوه بر این، پیشرفت های قابل توجه حاصل شده در صنعت و فناوری، خود می تواند در شکل گیری نظام جدید مدارس و طراحی الگوهای آموزشی بسیار موثر واقع شود. در این میان، نباید از این نکته غافل شد که استفاده از فناوری، باید با نظارت و آینده نگری همراه شود تا از تاثیرات نامطلوب آن بر دانش آموزان جلوگیری به عمل آید. از این رو، تحقیق حاضر دورنمای مدارس آینده، انتظارات موجود از آن و فرصت ها و چالش های استفاده از فناوری در طراحی مدارس آینده را مورد بحث و بررسی قرار داده است.

مدارس آینده، طراحی مدارس، ساختار مدارس، فناوری.