کبرا قنواتی نسب - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رامهرمز
هرمز اسدی کوه باد - استاد

توهین بیشتر از هر عمل ممنوعه ای در زندگی روزمره مان اتفاق می افتد. ماده ۶۰۸ در خصوص توهین عادی است که مجازات آن جزای نقدی یا شلاق است. ولی ماده ۶۰۹، ماده حمایتی از کارمندان دولت است. به گونه ای که هرکسی به کارمندان دولتی توهین کند، علاوه بر جزای نقدی و شلاق به مجازات حبس نیز محکوم می شود. گاهی مورد توهین و اهانت دیگری قرار می گیریم و گاهی خود به دیگری توهین می کنیم. عملی که بدون اطلاع از آثار و عوارض آن اتفاق می افتد. این در حالی است که پیگیری و مطالبه آثار ناشی از این عمل هیچ گاه به اندازه شیوع و انجام آن نبوده است. چه اینکه اگر بنا به مطالبه و پیگیری آثار آن بود، غالب شکایات مطروح در دادگستری به پیگیری همین عنوان مجرمانه اختصاص می یافت کما اینکه در حال حاضر بسیاری از پرونده های مطروحه در دادگستری ناشی از جرایم مرتبط با هتک حیثیت و آبروی اشخاص است: عملی که بسیار ساده از کنار آن می گذریم، توسط قانونگذار جرم انگاری شده است. به علت اهمیت این جرم که مستقیم به حیثیت و آزادی و آسایش و آبروی اشخاص لطمه وارد می کند، از آن با نام هتک حرمت اشخاص یاد کرده است؛ بنابراین یک بار دیگر مقنن حمایت خود را از افراد و نیز جامعه نشان داده است و همان گونه که اموال و جان اشخاص مورد حمایت وی قرار گرفته اند، آبرو، شخصیت، آزادی و آسایش افراد نیز در نظر قانونگذار محترم و مورد حمایت هستند و هنرگونه تعرض به آن ها را جرم و قابل مجازات دانسته است. قانونگذار افراد را از هتک حرمت و تعرض به حیثیت و آبروی یکدیگر منع کرده و برای حفظ حقوق اساسی افراد و سایر ارزش های مشابه آن، مجازات هایی را برای توهین درنظر گرفته است.

توهین، افترا، کارکنان دولتی، هتک حرمت، وظیفه