حمزه غزنوی - گروه فناوری عمران؛ گرایش حمل و نقل شهری، دانشگاه جامع علمی کاربردی شهرداری تهران

چکیده ساختمان ها همچون سوخت متمرکزی هستند که می توانند آتش سوزی ایجاد کنند. ساختمان های چوبی، ساختمان های دارای تیغه های چوبی و نیز ساختمان هایی که از مصالح عایق کننده پلاستیکی استفاده می کنند، همگی قابل افروخته شدن هستند. معمولا در ساختمان ها موادی مانند نفت، گاز طبیعی، گازوییل، بنزین، رنگ، لاستیک، مواد شیمیایی و دیگر مواد اشتعال زا به وفور یافت می شود. ساختمان ها منابع جرقه ای زیادی نیز دارند. بخاری های معیوب، جرقه های ناشی از شومینه، دودکش ها و اجاق های بدون مراقب، همگی می توانند آغازگر آتش سوزی باشند. تراکم بالای جمعیت هم مشکلات کنترل شرایط را در هنگام وقوع بحران دو چندان می کند. مکان یابی صحیح مسیرهای خروجباید براساس محاسبه دقیق بازه های زمان خروج باشد و ابعاد خروجی های اضطراری متناسب با حجم تردد استفاده کنندگاندر زمان بحران پیش بینی شود. این درحالی است که اطلاعات مربوط به این حوادث معمولا در دسترس نیست و سناریوهایی که به کاهش خسارت برای ساختمان ها می انجامد، کمتر پیش بینی شده است. با گسترش شهرسازی های مدرن، پتانسیل خطرات ناشی از آتش سوزی و احتمال وقوع آنها در سازه نیز گسترش یافته است. آنچه دارای اهمیت میباشد چگونگی پیشگیری و همچنین مقابله با خطرات آتشسوزی در ساختمانها می باشد که باید بسیار مورد توجه قرار گیرد. خطر آتش سوزی در هر ساختمانی وجود دارد و دست یافتن به ایمنی کامل در مقابل آتش غیر ممکن است . نقاط ضعف انواع سازه ها در مقابل حریق وقتی مورد توجه قرار می گیرد که یک آتش سوزی بسیار جدی با تلفات جانی ومالی بالا رخ دهد . بنابراین بایستی پیش بینی های لازم در مرحله طراحی و اجرا اتخاذ شود تا از وارد آمدن خسارت های ناشی از آتش سوزی پیش گیری به عمل آید.

واژگان کلیدی: ایمنی عمرانی، معماری ساختمان، آتش سوزی