نازنین مهرزاد - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
مرضیه مثنوی پور - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
شهروز کاظمی - گروه تنوع زیستی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته؛ کرمان، ایران
ملیحه لطیفی - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
مهدی ضیاء الدینی - گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

کنه­های خانواده­ی Parasitidae با بیش از ۴۰۰ گونه­ی شناخته شده، دارای پراکنش جهانی بوده و شکارگران آزادزی هستند که از تخم و مراحل نابالغ بندپایان خاک­زی و نماتدها تغذیه می­کنند (۱). این خانواده شامل دو زیر­خانواده­ی Pergamasinae و Parasitinae است که اعضای زیر­خانواده­ی Pergamasinae اغلب به زیستگاه­های نسبتا پایدار مانند لاش­برگ کف جنگل­ها و چمن­زارها، خزه­ها و علف­های دریایی پوسیده تمایل دارند و روابط هم­سفری در بین اعضای این زیر­خانواده تا کنون مشاهده نشده است. اعضای زیر­خانواده­ی Parasitinae در زیستگاه­های ناپایا مانند کود، کمپوست، آشیانه­ی پستانداران و حشرات کوچک و دئوتونمف آن­ها نیز اغلب به صورت هم­سفر یا فورتیک (Phoretic) روی حشرات یافت می­شوند (۴). جنسSaprogamasus Willmann, ۱۹۴۹ با معرفی گونه­ی S. ambulacralis Willmann, ۱۹۴۹ با دارا بودن صفحات پیش­سینه­ای کوچک و اسکلروتینی، صفحه­ی سینه­ای با حاشیه­ی عقبی مستقیم، صفحات پس­سینه­ای مجزا و بدن کم­اسکلروتینی از جنس Trachygamasus Berlese, ۱۹۰۵ جدا معرفی ­شد که این طبقه­بندی توسط عده­ای از متخصصان پذیرفته شد، اما اغلب متخصصان معتقد به مترادف بودن این دو جنس هستند که ما نیز از طبقه­بندی اخیر پیروی می­کنیم (۱). از میان گونه­های گزارش شده از ایران که متعلق به ۱۱ جنس هستند تنها یک گونه از کنه­های این جنس با نام T. gracilis Karg, ۱۹۷۱ از روی لاشه موش از ایران گزارش شده است (۲, ۳). در بررسی­های انجام شده روی کنه­های میان­استیگمای خاک­زی در شمال­غرب استان کرمان و نیز میان­استیگمایان مرتبط با سخت­بالپوشان در منطقه­ی بم، کنه­ی  T. ambulacralis از خاک و لاش­برگ در منطقه­ی مانی (۱۷/۱/۱۳۹۱) و همچنین مرتبط با سوسک Oryctes elegans Prell در منطقه­ی سه کهور (۷/۲/۱۳۹۱) جمع­آوری و شناسایی شد که گونه­ای نزدیک به T. gracilis و گزارشی جدید برای فون کنه­های ایران است. این گونه با داشتن بدن بزرگ­تر (۹۰۰-۷۰۰ میکرومتر)، وجود ۱۸-۱۵ جفت موی اپیستونوتال، شش جفت موی پیش­مخرجی روی صفحه­ی شکمی و صفحات پیش­سینه­ای کوچک و ذوزنقه­ای شکل از گونه­ی نزدیک (T. gracilis) که دارای بدن کوچک­تر (۴۷۵-۴۰۰ میکرومتر)، ۱۵-۱۴ جفت موی اپیستونوتال، هفت جفت موی پیش­مخرجی روی صفحه­ی شکمی و صفحات پیش­سینه­ای بزرگ­تر و تقریبا دایره­ای شکل می­باشد قابل شناسایی است. گونه­ی T. ambulacralis جمع­آوری شده از ایران با دارا بودن ویژگی­های فوق و طول ایدیوزوما ۷۱۳-۶۸۸ میکرومتر از گونه­ی T. gracilis تفکیک می­شود.

Parasitidae