سحر فلاح - دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی گروه تولید و ژنتیک گیاهی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان
خسرو عزیزی - استاد گروه تولید و ژنتیک گیاهی ، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان
حمید رضا عیسوند - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان
امیدعلی اکبرپور - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان
ناصر اکبری - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان

این آزمایش در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در سال ۱۳۹۷ و به صورت گلدانی اجرا شد. نوع آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل ۳ عامل در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری (جبران آبیاری پس از ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰% ظرفیت زراعی مزرعه)، محلول پاشی با کلات روی در دو سطح (عدم محلول پاشی و ۰.۵ گرم در لیتر) و کمپلکس دما-دی اکسید کربن در چهار سطح (۲۴_۳۸۰، ۳۱_۳۸۰، ۲۴_۷۰۰ و ۳۱_۷۰۰ درجه سانتی گراد/پی پی ام دی اکسید کربن) بودند. نتایج نشان داد بیشترین تعداد گره در ریشه تیمار اثر متقابل شرایط دما-دی اکسید کربن (۳۱_۷۰۰ درجه سانتی گراد/پی پی ام)×آبیاری کامل و تیمار اثر متقابل آبیاری کامل×کلات روی به ترتیب با میانگین های ۳۱.۱ و ۲۸.۸ گره در بوته مشاهده شد. صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه و عملکرد دانه در ترکیب تیماری شرایط دما-دی اکسید کربن (۲۴_۷۰۰)×تنش آبیاری ملایم (FC%۸۰) به ترتیب با میانگین ۴۳.۴ سانتی متر، ۵.۸ سانتی متر و ۱۶.۷۸ گرم در بوته بیشترین میزان را داشتند. هم چنین ترکیب تیماری مصرف کلات روی×آبیاری کامل با میانگین ۱۷.۱ گرم در بوته بیشترین عملکرد را داشت. درنهایت افزایش کاربرد غلظت دی اکسید کربن در دمای پایین تر توام با آبیاری کامل و تنش ملایم باعث افزایش اکثریت صفات مورفولوژیکی و عملکرد دانه شد. هم چنین کاربرد روی توام با آبیاری کامل باعث افزایش برخی صفات مورفولوژیک و عملکرد دانه گردید.

شاخص های رشدی, عملکرد دانه, لوبیا