رضا قرائی - گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار
بهنام آزادگان - گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار
ابوالقاسم فوجی - گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار
علی اصغر مولوی - گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار

در تحقیق حاضر بر پایه تئوری پتانسیل مجاورت به مطالعه سیستماتیک نقش اثرات انرژی سطحی و همچنین وابستگی دمایی در تحلیل پدیده مانع همجوشی در واکنش های یون-سنگین پرداخته ایم. برای این منظور، محاسبات پتانسیل برهم کنشی را با استفاده از نسخه اصلی پتانسیل مجاورت ۱۹۷۷ (۷۷ Prox.) انجام داده ایم و در بخش محاسبات سطح مقطع همجوشی نیز از رویکرد جفت شدگی کانال ها بهره گرفته ایم. سیستم های همجوشی مورد بررسی در این تحقیق شامل واکنش های یون- سنگین ۱۱B+۱۹۷Au، ۱۲C+۱۹۸Pt، ۱۶O+۲۰۸Pb، ۲۸Si+۶۴Ni، ۲۸Si+۹۴Mo، ۳۲S+۸۹Y، ۵۸Ni+۵۸Ni، ۳۴S+۸۹Y، ۱۲C+۲۰۴Pb و ۳۶S+۶۴Ni هستند که همگی در شرط Q<۰ صدق می کنند و حاصل ضرب اعداد اتمی هسته های شرکت کننده در آنها در محدوده ۷۸۴ ≥ Z۱Z۲ ≥ ۳۹۲ قرار دارند. محاسبات اولیه نشان می دهند که مدل ۷۷ Prox. مقادیر تئوری سطح مقطع همجوشی را به ویژه در نواحی انرژی پایین تر از سد همجوشی، کمتر از داده های تجربی متناظر پیش بینی می کند. این در حالی است که اعمال اثرات فیزیکی یاد شده، موجب افزایش این مقادیر و در عین حال بهبود توافق آنها با داده های آزمایشگاهی سطح مقطع در واکنش های انتخابی می شود. علاوه بر این، با در نظر گرفتن اثرات وابستگی به انرژی برای ثابت انرژی سطحی ۰γ صورتمندی مجاورت در محدوده انرژی های خیلی کم توانسته ایم رفتار داده های تجربی سطح مقطع های همجوشی، ضریب اخترفیزیکی S(E) و همچنین مشتق لگاریتمی L(E) را در این نواحی به خوبی بازتولید کنیم.

واکنش های همجوشی یون- سنگین, پدیده مانع همجوشی, پتانسیل مجاورت, محاسبات جفت شدگی کانال ها, ضریب انرژی سطحی