تهمینه بابائی - دانشجو کارشناسی ارشد معماری داخلی، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو، اصفهان، ایران

در عصر حاضر سلامتی یک مفهوم جامع از کیفیت زندگی را توصیف می کند و یکی ازابعاد مهم سلامتی، مسکن سالم می باشد. مسکن سالم براساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی، مسکنی است که شرایطی از سلامتی ذهنی، اجتماعی، فیزیکی کافی و عملکردی را برای ایمنی، بهداشت، رفاه و خلوت ساکنان خود تدارک می بیند. در ایران نیز به عنوان یک کشور در حال توسعه شاخصه های مسکن سالم چندان مورد توجه قرار نگرفته و کمتر بدان پرداخته شده است. حال آن که توجه به شاخصه های مسکن سالم و رعایت و اجرای آن در مسکن موجود و ساخت و طراحی مسکن جدید می تواند به افزایش کیفیت مسکن شهری و درنتیجه به افزایش کیفت زندگی شهروندان منجر گردد و گامی مهم درحرکت به سمت سلامتی و توسعه تلقی گردد. هدف از پژوهش حاضر بر آن است که با بررسی و شناخت عوامل موثر در طراحی مجتمع های مسکونی در راستای سلامت محوری راهکارهایی را ارائه نماید که سبب بهبود روابط همسایگی و افزایش تعاملات اجتماعی ساکنین گردد. در این مقاله از روش توصیفی _تحلیلی استفاده شده است. نظریات صاحب نظران و اساتید نیز که از طریق کتابخانه ای و اینترنتی در دسترس این مقاله واقع شده است بر پایه همان روش های تحلیلی بدست آمده است. نتایج نشان می دهد که طراحی فضاهای جمعی و گروهی نقش بسزایی در افزایش حس همسایگی و تعاملات اجتماعی ساکنین در جهت سلامت محوری مجتمع های مسکونی خواهد داشت.

معماری، مسکن سالم، مجتمع مسکونی، سلامت محوری