مرضیه موغلی - عضو هیات علمی گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران

مقدمه: حکمروایی در واقع فرآیندی بر اساس کنش متقابل میان سازمان­ ها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک سو و سازمان ­های غیردولتی و تشکل­ های جامعه مدنی، از طرف دیگر است. سیستم حکمروایی شهری مطلوب مبتنی بر هفت اصل است که عبارتند از: مشارکت، قانون­مندی، پاسخ­گویی، اجماع ­سازی، کارایی و اثربخشی، شفافیت و عدالت.داده و روش: این پژوهش از نوع پیمایشی و با رویکردی توصیفی- تحلیلی با هدف کابردی تنظیم و اطلاعات به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه محقق ­ساخته به دست آمده است. جامعه آماری، شهروندان شهر قیر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۳۸۴ نفر برآورد شده است. برای تحلیل از واریانس یک­طرفه آنوا و آزمون تی تک نمونه ­ای استفاده شده است. به همین منظور در این پژوهش سعی شده شاخص ­هایی همچون مشارکت، مسئولیت ­پذیری، اثربخشی، قانون ­مداری، شفافیت، عدالت­ محوری، جهت­گیری توافقی و پاسخگویی مورد بررسی قرار گیرد. برای سنجش هر یک از متغیرها در پرسشنامه، از طیف لیکرت پنج سطحی استفاده شده است.یافته ها: نشان­ دهنده آن است میانگین کل شاخص ­های حکمروایی خوب از منظر شهروندان با مقدار ۲/۶۶ از ۳، در وضعیت نامطلوبی قرار دارد که نشان ­دهنده موثر نبودن روش فعالیت مدیران در عرصه شهری است. در نتیجه برای افزایش مشارکت شهروندان در امور مدیریتی لازم است که مسئولان شهری زمینه مشارکت شهروندان را فراهم نمایند.نتیجه گیری: نشان ­دهنده عدم رضایت شهروندان است که در این رابطه مسئولان شهری باید با به کارگیری نظرات افراد در عرصه مدیریتی و سیاست­گذاری ­ها، زمینه را برای افزایش رضایت از زندگی در شهر فراهم نمایند.

حکمروایی خوب, مشارکت, شهر قیر, شفافیت, عدالت