حسین افلاکی فرد - استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان تهران ، ایران
کیانوش نوروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

هدف این مقاله تبیین و ارزیابی دیدگاه سازنده گرایی (Constructivismn) است . پس از بیان تاریخچه ، مبانی و انواع این دیدگاه پرسش های ذیل مورد بررسی قرار گرفته است :پذیرش سازنده گرایی چه دلالت هایی برای روش های یاددهی و یادگیری دارد؟ با توجه به اهداف متنوع یادگیری در نظام آموزشو پرورش سازنده گرایی چه جایگاهی دارد؟ مهم ترین نقد مطرح شده درباره سازنده گرایی چیست ؟ نتیجه گیری این مقاله آن است که : دلالت های یادگیری نظریه سازنده گرایی بر مواجه ساختن دانش آموزان با موقعیت های واقعی و عینی تاکید دارد، تلقی از یادگیری مبتنی بر مشکل گشایی است ، یادگیری مبتنی بر سازنده گرایی نمی تواند پاسخگوی همه اهداف یادگیری نظام آموزشو پرورش باشد و سازنده گرایی با قبول رویکردی نسبیت گرا منجر به فردگرایی مفرط می شود. به هر حال قضاوت تنهایی در خصوص کارایی این رویکرد مستلزم کو شش ها و تجارب آینده است .

سازنده گرایی ، یاددهی ، یادگیری ، آموزش و پرورش