صبا کردستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
حمید حسن پور - دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
محمدرضا اصغری - استاد گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.

سیب با نام علمی (.Malus domestica Borkh) از خانواده Rosaceae و یکی از میوه­ های با ارزش در دنیا می باشد. در کشور ایران نیز استان آذربایجان غربی یکی از قطب های مهم تولید میوه سیب می باشد. درجه بلوغ و رسیدگی میوه در زمان برداشت، عامل اصلی تعیین کننده کیفیت نهایی میوه و پتانسیل ماندگاری پس از برداشت می باشد. در این پژوهش شاخص های نشاسته، سفتی، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدهای قابل تیتراسیون (TA)، TSS/TA، فنل کل، فلاونوئید کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم پلی­ فنل اکسیداز و ناهنجاری پس از برداشت آبگزیدگی در دو رقم سیب (ارقام رد و گلدن دلیشز) طی زمان­های مختلف برداشت در استان آذربایجان غربی (ارومیه) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اکثر صفات اندازه­ گیری شده از لحاظ آماری در سطح ۱% معنی دار بودند. نتایج حاصله نشان داد که هر چه زمان برداشت به تاخیر بیافتد، میزان شاخص نشاسته، TA، سفتی بافت میوه کاهش و مقدار TSS، مقدار ظرفیت آنتی­ اکسیدانی، میزان فنل کل و فلاونوئید کل و فعالیت آنزیم پلی­ فنل اکسیداز افزایش می یابد. همچنین انبارداری باعث افزایش معنی دار میزان TSS، شاخص طعم، فعالیت آنزیم پلی­ فنل اکسیداز و کاهش معنی­ دار مقدار ظرفیت آنتی اکسیدانی، میزان فلاونوئید کل و سفتی بافت میوه می شود. بطور کلی نتایج بررسی­ ها نشان داد که جهت مصرف تازه­ خوری و انبارداری کوتاه مدت می­توان میوه­ های ارقام رد­دلیشز و گلدن­دلیشز را دیرتر برداشت نمود (برداشت هفتم)، در حالیکه برای انبارداری طولانی مدت، میوه­ های هر دو رقم بهتر است زودتر برداشت شوند (برداشت سوم).

آنزیم های آنتی اکسیدانی, سفتی میوه, فلاونوئید کل, فنل کل, ناهنجاری