رحمت مدندوست - استادیار دانشگاه گیلان، دانشکده فنی، گروه عمران
فاطمه جهانی لطف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشگاه گیلان، دانشکده فنی، (مسئ
مرتضی حسینعلی بیگی - استادیار دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، دانشکده مهندسی عمران

به کارگیری بتن های مرسوم نیازمند به ویبره، در ساخت سازه های بتنی پرمیلگرد و با شکل های پیچیده همواره مسئله ساز بوده است. امروزه تکنولوژی نوین، ساخت بتن های خودمتراکم با قابلیت جریان پذیری بالا را برای حل این مشکل پیشنهاد می کند. به منظور کنترل توسعه ترکهای مویین بوجود آمده در بتن تحت تنش های اعمال شده و افزایش مقاومت بتن به ویژه مقاومت کششی، استفاده از الیاف در مخلوط های بتن توصیه می شود. از طرفی با توجه به عملکرد پیچیده بتن در برابر افزایش دما ، پیش بینی رفتار بتن در اثر دماهای بالا به خصوص بتن الیافی، لازم می باشد. در این مقاله آزمایشهای انجام شده بر روی بتن خودتراکم معمولی و بتن خودتراکم حاوی میزان بهینه الیاف نایلون شامل: مقاومت فشاری و مقاومت کششی (به روش های شکافت و مدول گسیختگی) می باشد. همچنین جهت پیش بینی رفتار بتن در برابر افزایش دما، بین 200 تا 900 °C، مقاومت های فشاری و کششی(به روش شکافت) هر دو نوع بتن خودتراکم بررسی شده است. شرایط نگهداری نمونه ها در دوحالت مرطوب و خشک و در سنین 7 تا 90 روز می باشد. در بررسی مطالعات مشخص شد که الیاف نایلون باعث بهبود رفتار بتن در مقابل فشار و کشش در دمای محیط، می گردد. همچنین براساس نتایج حاصل از آزمایش نمونه های حرارت دیده، الیاف نایلون تورق و زمان شروع ترک خوردگی بتن خودتراکم را به تاخیر می- اندازد. ولی در دماهای بالاتر از 600°C مقاومت فشاری و کششی بتن خودتراکم حاوی الیاف نایلون نسبت به بتن خودتراکم معمولی کاهش می یابد.

بتن خودتراکم ، بتن تقویت شده ، الیاف نایلون ، مقاومت ، دماهای بالا