حمید عرب زاده - کارشناسی ارشد سازه و مربی دانشگاه پیام نور بوشهر
اشکان شرفایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران – مرکز نیایش
ایمان بارانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان

تامین سختی جانبی کافی به منظور کنترل جابجایی بین طبقات یکی از اصول طراحی سازه در مناطق زلزله خیز م یباشد. بررسی دقیق رفتار سیستمهای مقاوم جانبی دوگانه با توجه به بازنگریهای گذشته و آینده در آئیننامههای موجود امری ضروری است. با توجه به اهمیت مقاوم سازی ساختما نهای موجود در برابر زلزله و مزایای استفاده از مهاربندهای فلزی در ساختمان های بتنی به منظور مقاوم سازی بخصوص در ساختمان های بتنی ضعیف، بررسی چگونگی عملکرد این سیستم سازهای در زمینه افزایش مقاومت و یا تغییر در شکل پذیری سازه امری لازم به نظر می رسد. در این تحقیق ارزیابی عملکرد ساختما نهای بتنی مقاوم سازی شده با مهاربندهای فولادی و مقایسه این روش مقاوم سازی با سایر روش ها به عنوان هدف تحقیق مورد نظر بوده است. بدین منظور قاب های بتنی در سطوح مختلف ارتفاعی با استفاده از آئین نامه های موجود طراحی گردیده و تحت آنالیز بار افزون قرار گرفته اند. سپس قاب های مورد بررسی بصورت جداگانه با افزودن سیستم های مختلف دوگانه ترکیبی شامل مهاربندهای فلزی شورون و ضربدری، دیوار برشی و میانقاب با دیوار مصالح بنایی مقاوم سازی شده و رفتار سازه ای سیستم های دوگانه ترکیبی توسط آنالی زهای بار افزون ارزیابی گردیده است. مقایسه نتایج نشان می دهد که سازه دارای دیوار برشی برش پایه بهتری دارد و شکل پذیری خوبی نیز از خود نشان می دهد ولی به مراتب وزن سازه را نسبت به سه حالت دیگر افزایش می دهد. سازه دارای میانقاب با دیوار مصالح بنایی کمترین مقاومت و کمترین شکل پذیری را دارا می باشد. همچنین در حالیکه سازه دارای مهاربند فولادی شورون مقاومت بیشتری نسبت به سازه دارای میانقاب با دیوار مصالح بنایی دارد ولی مقاومت آن نسبت به مهاربند ضربدری کمتر می باشد. علاوه بر این سازه دارای مهاربند فولادی شورون نسبت به هر دو این دو سیستم ها شکل پذیری بهتری از خود نشان می دهد.

سیستم دوگانه، مقاوم سازی، آنالیز بار افزون، شکل پذیری